Odpowiedź RAW jest poprawna, ponieważ pliki w formacie RAW są stworzone z myślą o zachowaniu jak największej ilości danych z matrycy aparatu cyfrowego. Dzięki temu, podczas rejestracji obrazu, aparat nie przetwarza go w taki sposób, aby zmniejszyć jego jakość; zamiast tego, rejestruje wszystkie informacje o obrazie w ich najczystszej formie. To pozwala na późniejszą, zaawansowaną obróbkę, taką jak korekcja ekspozycji, balansu bieli czy usuwanie szumów, bez utraty jakości. W praktyce, fotografowie profesjonalni i amatorzy często korzystają z tego formatu, aby uzyskać maksymalną kontrolę nad ostatecznym wyglądem swoich zdjęć. Pliki RAW są również zgodne z różnymi programami do edycji zdjęć, takimi jak Adobe Lightroom czy Photoshop, co pozwala na ich łatwe dostosowywanie. W branży fotograficznej standardem stało się korzystanie z formatu RAW, co potwierdzają rekomendacje takich organizacji jak Camera and Imaging Products Association (CIPA), które zaznaczają znaczenie zachowania jak największej ilości danych w czasie obróbki.
Wybór EPS, PNG czy SWF jako odpowiedzi na to pytanie nie jest właściwy, ponieważ każdy z tych formatów ma swoje specyficzne zastosowania, które nie odpowiadają wymaganiom związanym z rejestracją zdjęć o wysokiej wierności odwzorowania. EPS (Encapsulated PostScript) to format pliku, który jest głównie używany do grafiki wektorowej oraz przygotowania materiałów do druku, nie jest on optymalny dla zdjęć z aparatu cyfrowego. Umożliwia on edytowanie obrazów w programach graficznych, ale nie oferuje takiej samej elastyczności jak RAW w kontekście retuszu zdjęć. PNG (Portable Network Graphics) to format rastrowy, który zapewnia bezstratną kompresję, co czyni go idealnym do przechowywania grafiki internetowej, ale nie ma możliwości rejestrowania danych w takiej ilości jak RAW. Także, SWF (Shockwave Flash) to format przeznaczony do animacji i multimediów w sieci, co w ogóle nie odnosi się do zdjęć z aparatu. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych wyborów obejmują mylenie dziedziny zastosowań tych formatów z ich właściwościami. Każdy z wymienionych formatów ma swoje miejsce w obróbce graficznej, lecz żaden z nich nie jest dedykowany do zachowania danych w taki sposób, aby umożliwić ich późniejszą, precyzyjną obróbkę na komputerze w kontekście fotografii cyfrowej.