Element MDF (Main Distribution Frame), czyli główny punkt dystrybucji, odgrywa kluczową rolę w architekturze systemów okablowania strukturalnego. To właśnie w MDF następuje centralizacja sygnałów z różnych segmentów sieci, co umożliwia ich późniejsze kierowanie do odpowiednich punktów w budynku czy na kampusie. Przykładem praktycznego zastosowania MDF jest jego użycie w dużych biurowcach, gdzie z jednej lokalizacji zarządza się komunikacją pomiędzy różnymi piętrami i strefami, co znacząco ułatwia konserwację oraz modernizację systemu. Ponadto, zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, MDF powinien być umiejscowiony w odpowiednich lokalizacjach, aby minimalizować długości kabli oraz redukować potencjalne straty sygnału. Odpowiednie rozmieszczenie MDF jest także niezbędne dla efektywnego zarządzania bezpieczeństwem sieci, co sprawia, że jest to kluczowy element infrastruktury teleinformatycznej.
Odpowiedzi wskazujące na inne punkty dystrybucyjne, takie jak kampusowy, pośredni czy budynkowy, mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie architektury sieci. Punkt kampusowy odnosi się do dystrybucji na poziomie całego kampusu, który jest zazwyczaj zbiorem budynków, a nie pojedynczym elementem w obrębie jednego budynku. W przypadku punktów pośrednich, mamy do czynienia z systemami, które łączą różne segmenty sieci, ale nie pełnią funkcji głównego węzła, jakim jest MDF. Zatem, nie stanowią one kluczowego węzła w hierarchii dystrybucji. Budynkowy punkt dystrybucji również nie jest odpowiedni, ponieważ odnosi się do systemów wewnętrznych w obrębie budynku, a nie do centralizacji sygnału z różnych lokalizacji. Typowe błędne myślenie w tym zakresie polega na myleniu hierarchicznych ról tych punktów oraz ich funkcji w całym systemie okablowania strukturalnego. Zrozumienie roli MDF jako głównego punktu dystrybucji jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami teleinformatycznymi.