Kwalifikacja: EE8 - Kwalifikacja EE8
Zawód: Technik informatyk
Przy podziale adresu sieciowego klasy C ustalono maskę podsieci wynoszącą 255.255.255.240. Ile podsieci można stworzyć, korzystając z tej maski?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podczas podziału adresu sieciowego klasy C, użycie maski podsieci 255.255.255.240 oznacza, że ostatni oktet maski składa się z 4 bitów przeznaczonych na identyfikację podsieci oraz 4 bitów na identyfikację hostów. Wartość 240 w ostatnim oktetcie w systemie binarnym to 11110000, co pozwala na utworzenie 2^4 = 16 podsieci. Jednakże, z tych 16 podsieci, 2 są zarezerwowane: jedna dla adresu sieci, a druga dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego możemy wykorzystać 16 - 2 = 14 podsieci. Praktyczne zastosowanie takiej maski jest widoczne w organizacjach, które potrzebują wielu mniejszych sieci do różnych działów, co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększa bezpieczeństwo. Używanie podsieci zgodnie z dobrymi praktykami pozwala na efektywniejsze wykorzystanie adresacji IP, co jest kluczowe w kontekście rosnącego zapotrzebowania na adresy IP i zarządzania zasobami sieciowymi.
Analizując odpowiedzi, wiele osób może pomylić się w określeniu liczby podsieci, co może być wynikiem nieprawidłowego zrozumienia koncepcji maski podsieci. Na przykład, odpowiedź wskazująca na 30 podsieci wynika z błędnego założenia, że każda kombinacja bitów w ostatnim oktetcie może być użyta do identyfikacji unikalnej podsieci. W rzeczywistości, każdy zestaw wykorzystanych bitów w masce podsieci ma swoje ograniczenia. W przypadku maski 255.255.255.240, tylko 4 bity są dostępne dla identyfikacji podsieci, co daje 16 możliwych kombinacji, ale zarezerwowane adresy nie mogą być użyte do przypisania urządzeń. Dodatkowo, wybierając 62 podsieci, mylone są zasady dotyczące liczby hostów, które można przypisać do podsieci, co wprowadza zamieszanie przy obliczeniach. Także w przypadku 22 podsieci, liczba ta nie odpowiada zdolności maski podsieci 255.255.255.240. Wiele osób może popełnić błąd, nie przywiązując wagi do koncepcji rezerwacji adresów oraz ograniczeń wynikających z używanych bitów w masce. Rzeczywiste zastosowanie wyliczeń opiera się na znajomości zasad dotyczących przydzielania adresów IP według standardów IETF, które zalecają ostrożność przy planowaniu architektury sieci, aby zapewnić optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów.