Odpowiedź DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest poprawna, ponieważ jest to protokół sieciowy, który automatycznie przydziela adresy IP oraz inne parametry konfiguracyjne urządzeniom w sieci TCP/IP. DHCP upraszcza zarządzanie siecią, eliminując potrzebę ręcznego przypisywania adresów IP każdemu urządzeniu. W praktyce, gdy komputer lub inne urządzenie łączy się z siecią, wysyła zapytanie DHCP, a serwer DHCP odpowiada, przydzielając dostępny adres IP oraz opcjonalnie inne informacje, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS. Dzięki temu, sieci mogą być bardziej elastyczne i łatwiejsze w zarządzaniu, zwłaszcza w dużych organizacjach, gdzie liczba urządzeń może być znacząca. Warto również wspomnieć o standardach, które regulują działanie DHCP, takich jak RFC 2131 oraz RFC 2132, które definiują sposób komunikacji i parametry konfiguracyjne. Dobrą praktyką jest również stosowanie rezerwacji adresów IP dla urządzeń, które wymagają stałego adresu, co może być użyteczne w przypadku serwerów czy drukarek sieciowych.
Wybór odpowiedzi HDCL, HMAC oraz SMTP jest niepoprawny z kilku powodów, które warto szczegółowo omówić. HDCL nie jest uznawanym standardem w kontekście zarządzania adresami IP i nie jest związany z protokołem TCP/IP. HMAC (Hash-based Message Authentication Code) to technika stosowana do zapewnienia integralności danych i uwierzytelnienia wiadomości, ale nie ma związku z dynamiczną konfiguracją adresów IP. Głównym celem HMAC jest ochrona danych przed manipulacją oraz potwierdzenie tożsamości nadawcy, co jest zupełnie innym działaniem niż zarządzanie adresami IP. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół służący do przesyłania wiadomości e-mail, a nie do przydzielania adresów IP. Chociaż SMTP funkcjonuje na podstawie protokołu TCP, jego zastosowanie jest całkowicie różne od funkcji DHCP. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wyborów mogą wynikać z mylenia ról, jakie pełnią różne protokoły w architekturze TCP/IP oraz niezrozumienia ich funkcji w kontekście komunikacji sieciowej. Istotne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych protokołów pełni specyficzne zadania w ramach modelu OSI i TCP/IP, a ich mieszanie może prowadzić do nieporozumień i błędów w projektowaniu oraz zarządzaniu sieciami.