Twoja odpowiedź jest poprawna. W analizowanym przypadku mamy do czynienia z trzema różnymi podsieciami, co wynika z różnic w drugim oktetie adresów IP: 10.1.x.x, 10.3.x.x oraz 10.5.x.x. Maska podsieci 255.255.0.0 oznacza, że pierwsze dwa oktety (10.1, 10.3, 10.5) definiują różne sieci, podczas gdy ostatnie dwa oktety wskazują na konkretne hosty w każdej z tych sieci. Na przykład, komputery z adresami 10.1.61.10 i 10.1.61.11 znajdują się w tej samej podsieci, ponieważ ich adresy różnią się jedynie w ostatnich dwóch oktetach. Zrozumienie podsieci oraz umiejętność ich identyfikacji jest kluczowe w praktyce zarządzania sieciami komputerowymi, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP, zwiększenie bezpieczeństwa oraz optymalizację ruchu sieciowego. Wzorzec CIDR (Classless Inter-Domain Routing) i maski podsieci są fundamentalnymi elementami w tej dziedzinie, co sprawia, że umiejętność ich właściwego zastosowania jest niezbędna dla specjalistów IT.
Odpowiedzi na to pytanie, które nie wskazują na trzy podsieci, często są wynikiem błędnego zrozumienia zasad działania adresacji IP oraz maskowania podsieci. Przyjęcie, że istnieje tylko jedna sieć, jest mylące, ponieważ nie uwzględnia różnorodności adresów w drugim oktetach, które wskazują na odrębne podsieci. Każdy adres IP musi być analizowany w kontekście maski podsieci, która definiuje, które bity są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji hostów. W przypadku analizy z maską 255.255.0.0, pierwsze dwa oktety są kluczowe dla określenia, do której podsieci należy dany adres. Zatem jeśli drugi oktet różni się, jak w przypadku 10.1.x.x, 10.3.x.x i 10.5.x.x, to automatycznie wskazuje na trzy różne podsieci. Przyjęcie założenia, że jest tylko jedna lub więcej niż trzy podsieci, prowadzi do nieprawidłowych wniosków, ponieważ nie uwzględnia różnic w adresacji. W praktyce błędne rozpoznanie podsieci może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci, a także z zarządzaniem adresami IP, co jest kluczowe dla każdego administratora sieci. Warto zatem zapoznać się z zasadami działania protokołów sieciowych oraz z dobrymi praktykami w dziedzinie zarządzania adresacją IP, aby unikać takich nieporozumień w przyszłości.
