Po przeprowadzeniu algorytmu
1. Pobierz pierwszy element tablicy
2. Za x podstaw pierwszy element tablicy
3. Pobierz następny element tablicy
4. Jeżeli następny element tablicy jest większy od x, podstaw jego wartość za x
5. Jeżeli nie ma więcej elementów tablicy, zakończ,
w przeciwnym razie wróć do punktu 3
uzyska się Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Realizując przedstawiony algorytm, otrzymujemy wartość maksymalną tablicy. Proces zaczyna się od pobrania pierwszego elementu, który jest przypisywany do zmiennej x. Następnie algorytm iteracyjnie porównuje każdy kolejny element z wartością x. Jeśli znajdzie element większy od x, zastępuje x tym większym elementem. Kontynuując, algorytm przeszukuje całą tablicę, aż do jej końca. W momencie, gdy nie ma już więcej elementów do sprawdzenia, x zawiera największą wartość z całej tablicy. Tego typu podejście jest typowe w algorytmice i jest zgodne z praktykami programowania, które preferują prostotę i efektywność. Przykładem zastosowania takiego algorytmu może być analiza zestawów danych w aplikacjach do przetwarzania dużych zbiorów informacji, gdzie znajomość wartości maksymalnej jest kluczowa, na przykład w statystyce, analizie wyników badań czy monitorowaniu wydajności systemów.
1. Pobierz pierwszy element tablicy
2. Za x podstaw pierwszy element tablicy
3. Pobierz następny element tablicy
4. Jeżeli następny element tablicy jest większy od x, podstaw jego wartość za x
5. Jeżeli nie ma więcej elementów tablicy, zakończ,
w przeciwnym razie wróć do punktu 3 uzyska się
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Realizując przedstawiony algorytm, otrzymujemy wartość maksymalną tablicy. Proces zaczyna się od pobrania pierwszego elementu, który jest przypisywany do zmiennej x. Następnie algorytm iteracyjnie porównuje każdy kolejny element z wartością x. Jeśli znajdzie element większy od x, zastępuje x tym większym elementem. Kontynuując, algorytm przeszukuje całą tablicę, aż do jej końca. W momencie, gdy nie ma już więcej elementów do sprawdzenia, x zawiera największą wartość z całej tablicy. Tego typu podejście jest typowe w algorytmice i jest zgodne z praktykami programowania, które preferują prostotę i efektywność. Przykładem zastosowania takiego algorytmu może być analiza zestawów danych w aplikacjach do przetwarzania dużych zbiorów informacji, gdzie znajomość wartości maksymalnej jest kluczowa, na przykład w statystyce, analizie wyników badań czy monitorowaniu wydajności systemów.