Hibernacja to tryb oszczędzania energii, w którym komputer zapisuje aktualny stan systemu i wszystkich otwartych aplikacji na dysku twardym, a następnie wyłącza wszystkie komponenty, co pozwala na zminimalizowanie zużycia energii do zera. W praktyce, w trybie hibernacji komputer nie zużywa energii, co czyni go najefektywniejszym rozwiązaniem, gdy użytkownik planuje dłuższą przerwę w pracy. Po wybudzeniu z hibernacji, system przywraca wszystkie dane z dysku, co pozwala na kontynuację pracy dokładnie w tym samym punkcie, w którym została przerwana. Z perspektywy standardów branżowych, hibernacja jest często zalecana w kontekście zrównoważonego rozwoju i związanych z tym praktyk oszczędzania energii, co ma istotne znaczenie w zakresie efektywności energetycznej. Warto zatem korzystać z tej opcji, aby przyczynić się do zmniejszenia zużycia energii i ograniczania wpływu na środowisko.
Uśpienie to tryb, który również pozwala na oszczędzanie energii, jednak w odróżnieniu od hibernacji, komputer w tym stanie pozostaje włączony, a jego pamięć jest aktywna. Chociaż tryb uśpienia zmniejsza zużycie energii w porównaniu do normalnego działania, nadal wymaga pewnej ilości energii do podtrzymania stanu pamięci. Oznacza to, że nie jest to najbardziej efektywny sposób oszczędzania energii. Tryb gotowości (pracy) to stan, w którym komputer jest wciąż włączony i reaguje na sygnały, co skutkuje znacznym zużyciem energii. Z kolei wstrzymanie to termin, który nie jest standardowo używany w kontekście stanów oszczędzania energii w komputerach. Może być mylony z trybem hibernacji lub uśpienia, ale w praktyce nie odnosi się do konkretnego stanu, w którym komputer oszczędza energię. Typowym błędem jest sądzenie, że różne tryby oszczędzania energii działają na tej samej zasadzie, podczas gdy każdy z nich w rzeczywistości ma różne skutki w zakresie zużycia energii. Dlatego ważne jest, aby użytkownicy rozumieli, jakie są różnice między tymi trybami, aby skutecznie zarządzać energią swojego sprzętu komputerowego.