Macierz RAID 1, znana również jako mirroring, wymaga przynajmniej dwóch dysków twardych. W przypadku RAID 1 dane są duplikowane na obu dyskach, co zapewnia wysoką dostępność i bezpieczeństwo danych. W sytuacji awarii jednego z dysków, system operacyjny może kontynuować działanie dzięki kopii danych znajdującej się na drugim dysku. To sprawia, że RAID 1 jest popularnym wyborem w środowiskach, gdzie niezawodność danych jest kluczowa, takich jak serwery plików czy systemy bazodanowe. Dodatkowo, RAID 1 oferuje lepsze czasy odczytu, ponieważ dane mogą być odczytywane z obu dysków równocześnie. W praktyce, stosowanie RAID 1 jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zapewnienia ciągłości działania, a także w kontekście budowy systemów, w których bezpieczeństwo danych ma kluczowe znaczenie.
Wybór 4, 3 lub 5 dysków jako minimum dla RAID 1 wynika z nieporozumienia dotyczącego zasady działania tej technologii. RAID 1 działa na zasadzie duplikacji danych, co oznacza, że każdy bit informacji jest zapisany na dwóch dyskach w celu zapewnienia redundancji. Dlatego, aby zrealizować tę architekturę, wystarczą zaledwie dwa dyski. Wybór większej liczby dysków mógłby sugerować, że są one wykorzystywane do zwiększenia wydajności lub pojemności, co jest cechą innych poziomów RAID, takich jak RAID 0 czy RAID 5. W przypadku RAID 1, dodanie dodatkowych dysków nie zwiększa pojemności macierzy, ponieważ każda jednostka danych jest replikowana. Często błędne myślenie o RAID opiera się na założeniu, że większa liczba dysków automatycznie poprawia wydajność lub bezpieczeństwo, co nie jest zgodne z zasadami działania RAID 1. W rzeczywistości, RAID 1 jest zoptymalizowany pod kątem niezawodności, nie zaś na maksymalizację pojemności czy wydajności. Dlatego znajomość zasad działania różnych poziomów RAID jest kluczowa dla prawidłowego projektowania systemów pamięci masowej.