Odpowiedź DHCP jest prawidłowa, ponieważ Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest protokołem sieciowym, który automatycznie przypisuje adresy IP oraz inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maski podsieci i bramy domyślne, urządzeniom w sieci. Możliwość rezerwacji adresów IP na podstawie adresów MAC jest jedną z kluczowych funkcji DHCP, która pozwala administratorom przypisać określony adres IP do konkretnego urządzenia, zapewniając tym samym stabilność oraz przewidywalność w zarządzaniu adresacją IP w sieci lokalnej. Przykładowo, w sieci biurowej możemy zarezerwować adres IP dla drukarki, co umożliwi jej łatwe znalezienie przez inne urządzenia w sieci, zachowując stały adres, niezależnie od cykli DHCP. Ponadto, dobrym standardem w zarządzaniu sieciami jest wdrażanie DHCP w połączeniu z dokumentacją adresacji, co ułatwia przyszłe rozbudowy oraz zarządzanie zasobami sieciowymi.
Wybór odpowiedzi DNS, NAT, czy RRAS nie jest poprawny w kontekście zadania dotyczącego rezerwacji adresów IP na podstawie adresów MAC. DNS (Domain Name System) jest systemem, który tłumaczy nazwę domeny na adres IP, umożliwiając urządzeniom komunikację w sieci. Chociaż DNS jest istotny dla rozwiązywania nazw w sieci, nie zajmuje się przypisywaniem ani rezerwacją adresów IP. NAT (Network Address Translation) jest techniką, która pozwala wielu urządzeniom w sieci lokalnej na korzystanie z jednego publicznego adresu IP. Choć NAT jest kluczowy w kontekście zachowania prywatności i oszczędności adresów IP, nie ma on możliwości rezerwacji adresów IP na podstawie MAC. RRAS (Routing and Remote Access Service) to funkcjonalność systemu Windows Server, która umożliwia udostępnianie usług routingu oraz zdalnego dostępu. RRAS nie ma również związku z rezerwacją adresów IP na poziomie MAC. Błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia funkcji tych technologii sieciowych. Można obserwować tendencję do przypisywania różnym protokołom funkcji, które są charakterystyczne dla DHCP. Niezrozumienie podstawowych ról poszczególnych komponentów sieciowych prowadzi do niepoprawnych wniosków oraz wyboru niewłaściwych rozwiązań w zakresie zarządzania adresacją IP.