Odpowiedź 255.255.255.224 jest prawidłowa, ponieważ pozwala na podział sieci o adresie 193.115.95.0 na 8 równych podsieci. W przypadku maski 255.255.255.0, mamy do dyspozycji 256 adresów (od 0 do 255), z czego 2 są zarezerwowane (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Aby podzielić tę sieć na 8 podsieci, musimy wprowadzić dodatkowe bity do maski. Maska 255.255.255.224, co odpowiada binarnie 11111111.11111111.11111111.11111100, dodaje 3 bity do maski, co daje 2^3 = 8 podsieci. Każda z tych podsieci będzie miała 32 adresy (256/8), z czego 30 będzie użytecznych dla hostów. Przykładowo, pierwsza podsieć to 193.115.95.0/27, a ostatnia to 193.115.95.224/27. W praktyce, stosowanie podziału sieci na podsieci zwiększa efektywność zarządzania adresacją IP i poprawia bezpieczeństwo oraz wydajność sieci, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF.
Wybór nieodpowiedniej maski sieci często wynika z błędnych założeń dotyczących podziału sieci. W przypadku maski 255.255.255.192, która odpowiada 11111111.11111111.11111111.11000000, uzyskujemy 4 podsieci, co jest niewystarczające do spełnienia wymagań podziału na 8 podsieci. Z kolei maska 255.255.255.240, odpowiadająca 11111111.11111111.11111111.11110000, daje jedynie 16 adresów w każdej podsieci, z czego 14 jest dostępnych dla hostów, co również nie pasuje do wymagania o 8 równych podsieciach, ponieważ w tym przypadku wykorzystamy tylko 4 podsieci. Maska 255.255.255.248 (11111111.11111111.11111111.11111000) umożliwia podział na 32 podsieci, co w tym kontekście również nie jest praktyczne, a ilość dostępnych adresów w każdej z tych podsieci wynosi zaledwie 6. Takie błędy w ocenie możliwości podziału sieci mogą prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak niewystarczająca liczba adresów dla urządzeń w sieci. Kluczowe jest, aby rozumieć logikę działania maski podsieci oraz zasady przydzielania adresów IP, żeby unikać nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.