Adresy IPv4 klasy B są definiowane na podstawie wartości pierwszego oktetu w adresie IP. W przypadku klasy B, pierwszy oktet mieści się w zakresie od 128 do 191. Klasa ta jest stosowana głównie w dużych sieciach, gdzie potrzebne jest więcej adresów niż w klasie A, ale mniej niż w klasie C. Przykładowo, adresy takie jak 128.0.0.1 czy 190.255.255.255 są typowymi adresami klasy B. W praktyce, organizacje korzystające z tej klasy mogą przydzielać do 65,536 adresów IP w obrębie jednej sieci, co czyni ją idealną do zastosowań takich jak duże przedsiębiorstwa, które potrzebują wielu urządzeń w jednej sieci lokalnej. Warto również zauważyć, że klasy adresów IP są częścią starszego podejścia do routingu, a obecnie coraz częściej stosuje się CIDR (Classless Inter-Domain Routing), który umożliwia bardziej elastyczne przydzielanie adresów IP.
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji adresów IPv4. Adresy klasy A mają pierwszy oktet w zakresie od 1 do 126, co oznacza, że odpowiedzi dotyczące wartości od 32 do 63 oraz od 64 do 127 są błędne, ponieważ mieszczą się one w zasięgu adresów klasy A. Podobnie, zakres od 192 do 223 dotyczy klasy C, a nie B. Klasa C jest z reguły używana w mniejszych sieciach, gdzie potrzebne są mniejsze pule adresowe, podczas gdy klasa B jest przeznaczona dla średnich do dużych sieci. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie różnych klas adresów oraz nieuwzględnienie ich przeznaczenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że klasy adresów IP są zdefiniowane na podstawie specyficznych wartości w pierwszym oktetcie, a nie tylko ich liczbowych zakresów. W kontekście nowoczesnych praktyk sieciowych, znajomość i umiejętność rozróżniania klas adresów IP jest kluczowa dla odpowiedniego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.