Odpowiedź 'Czterech' jest prawidłowa, ponieważ komputery opisane w tabeli mieszczą się w czterech różnych sieciach IP. Każdy adres IP w standardowym formacie IPv4 składa się z czterech oktetów, a w przypadku klasy adresowej A (jak w tym przypadku, gdzie pierwsza liczba to 172) pierwsze 8 bitów (pierwszy oktet) definiuje sieć, a pozostałe 24 bity mogą być używane do definiowania hostów w tej sieci. Używając standardowej maski podsieci 255.0.0.0 dla klasy A, możemy zauważyć, że pierwsze liczby różnych adresów IP decydują o przynależności do sieci. W tabeli mamy adresy 172.16, 172.18, 172.20 i 172.21, co oznacza, że komputery te są rozdzielone na cztery unikalne sieci: 172.16.0.0, 172.18.0.0, 172.20.0.0 i 172.21.0.0. Przykład praktyczny to sytuacja, gdy w firmie różne działy mają swoje własne podsieci, co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększa bezpieczeństwo. Zrozumienie struktury adresacji IP oraz podziału na sieci jest kluczowe w projektowaniu i administracji sieci komputerowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Wybór jakiejkolwiek liczby mniejszej niż cztery wskazuje na niezrozumienie zasady klasyfikacji adresów IP oraz ich maskowania. W przypadku wyboru jednej sieci można by założyć, że wszystkie adresy IP są w jednej podsieci, co jest błędne, ponieważ każdy z wymienionych adresów IP zaczyna się od innego drugiego oktetu. Wybór dwóch lub trzech sieci sugeruje, że moglibyśmy zgrupować niektóre z tych adresów IP, co również nie jest zgodne z rzeczywistością. Na przykład, adresy 172.16.15.5 oraz 172.18.15.6 należą do różnych sieci, ponieważ różnią się w pierwszym lub drugim oktetach. Ponadto, przy zastosowaniu klasycznej metody maskowania dla klasy A, adresy IP o różnym pierwszym oktetach nie mogą być w tej samej sieci. Typowym błędem jest także mylenie pojęcia sieci z pojęciem adresu IP. W praktyce, aby poprawnie zarządzać siecią, ważne jest, aby mieć pełne zrozumienie, jak adresy IP są strukturalnie podzielone i jak wpływa to na ich klasyfikację. Bez właściwego zrozumienia tych zasad, można łatwo wpaść w pułapkę nieprawidłowych założeń, co w efekcie prowadzi do błędnych decyzji w zakresie konfiguracji i zarządzania siecią.