Do połączenia ze sobą dwóch przełączników na odległość 200 m oraz aby zapewnić przepustowość minimalną 200 Mbit/s, należy zastosować
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Światłowód to najlepsze rozwiązanie do połączenia dwóch przełączników na odległość 200 m, zwłaszcza gdy wymagana jest przepustowość minimalna 200 Mbit/s. Światłowody oferują znacznie wyższe przepustowości w porównaniu do tradycyjnych mediów miedzianych, co czyni je idealnym wyborem w środowiskach z intensywnym ruchem danych. Dzięki zastosowaniu technologii światłowodowej można osiągnąć prędkości rzędu gigabitów na sekundę. Dodatkowo, światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest istotne w złożonych infrastrukturach sieciowych. W praktyce, wiele nowoczesnych biur i centrów danych korzysta z połączeń światłowodowych, aby zapewnić stabilne i szybkie połączenia. Przy odpowiednim doborze kabli światłowodowych, jak np. OM3 lub OM4 dla sieci lokalnych, możliwe jest uzyskanie zasięgu nawet do 300 m przy prędkości 10 Gbit/s. Zgodnie z normą ANSI/TIA-568-C, światłowody są rekomendowane do aplikacji wymagających dużej przepustowości oraz na dłuższe dystanse, co czyni je odpowiednim wyborem w tym scenariuszu.
Wybór skrętki STP lub UTP jako medium do połączenia dwóch przełączników na odległość 200 m oraz przy wymaganej przepustowości 200 Mbit/s może wydawać się logiczny, jednak ma swoje ograniczenia. Skrętka UTP (Unshielded Twisted Pair) jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych, ale ma ograniczone możliwości przesyłania danych na dłuższe dystanse. Zgodnie z normą TIA/EIA-568, maksymalna długość kabla UTP dla 1000BASE-T wynosi 100 m. W przypadku dłuższego dystansu, takiego jak 200 m, jakość sygnału ulega degradacji, co prowadzi do spadku wydajności i potencjalnych problemów z zakłóceniami. Skrętka STP (Shielded Twisted Pair), chociaż oferuje lepszą ochronę przed zakłóceniami elektomagnetycznymi, również nie jest w stanie sprostać wymaganiu długości 200 m przy pełnej przepustowości 200 Mbit/s. Kabel koncentryczny 50 ? jest kolejną niewłaściwą opcją w tym kontekście, ponieważ nie jest standardowo używany do lokalnych połączeń sieciowych w środowisku Ethernet. Jego użycie w nowoczesnych sieciach jest ograniczone, a jego zastosowanie do połączeń magistralnych nie odpowiada wymaganym standardom i praktykom branżowym. Dlatego decyzja o wyborze odpowiedniego medium jest kluczowa dla zapewnienia stabilności i wydajności sieci.