Polecenie 'cp' (copy) jest standardowym narzędziem w systemach Linux, służącym do kopiowania plików i katalogów. Umożliwia ono przenoszenie danych z jednego miejsca do drugiego, co czyni je idealnym wyborem do tworzenia kopii zapasowych na zewnętrznych nośnikach, takich jak dysk USB. Aby skopiować plik na dysk USB, wystarczy użyć składni: 'cp /ścieżka/do/plik /media/usb/'. Ważne jest, aby przed wykonaniem polecenia upewnić się, że dysk USB jest zamontowany, co można zweryfikować za pomocą komendy 'lsblk'. Dodatkowo, 'cp' oferuje różne opcje, takie jak '-r' do rekursywnego kopiowania katalogów, czy '-i' do interaktywnego potwierdzania nadpisywania istniejących plików. Warto również pamiętać o dobrych praktykach, takich jak sprawdzanie integralności skopiowanych danych za pomocą polecenia 'md5sum', aby mieć pewność, że kopie są zgodne z oryginałem. W związku z tym, 'cp' jest niezastąpionym narzędziem w codziennym zarządzaniu danymi w systemie Linux.
Polecenie 'rm' (remove) służy do usuwania plików i katalogów, a nie do ich kopiowania. Użycie 'rm' w kontekście tworzenia kopii zapasowych skutkuje utratą danych, co jest całkowicie nieodpowiednie i sprzeczne z podstawowymi zasadami zarządzania danymi. Użytkownicy mogą myśleć, że 'rm' jest odpowiednią opcją, ponieważ mogą kojarzyć go z operacjami na plikach, jednak jego zastosowanie w kontekście kopiowania jest nie tylko błędne, ale również niebezpieczne. 'mv' (move) jest z kolei poleceniem do przenoszenia plików, co również nie jest równoważne z kopiowaniem. Przenoszenie danych oznacza usunięcie ich z dotychczasowej lokalizacji, co może prowadzić do przypadkowej utraty plików, jeśli użytkownik nie planuje ich ponownego przeniesienia. 'su' (substitute user) to polecenie, które umożliwia zmianę tożsamości użytkownika, a nie wykonanie operacji na danych. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że 'su' ma związek z kopiowaniem, ponieważ często używane jest do uzyskania uprawnień administratora, ale nie wpływa to na funkcjonalność kopiowania plików. Zrozumienie funkcji tych poleceń jest kluczowe, aby unikać niewłaściwego zarządzania danymi i zachować ich integralność.