Wtyk 8P8C, znany również jako RJ-45, jest standardowym złączem stosowanym w kablach UTP (Unshielded Twisted Pair), które służą do transmisji danych w sieciach komputerowych. Dzięki swojej konstrukcji, 8P8C umożliwia podłączenie do ośmiu żył, co jest kluczowe dla wydajnej komunikacji w sieciach Ethernet, które obsługują różne prędkości, takie jak 10/100/1000 Mbps. Złącze to jest zgodne z normami T568A i T568B, które określają sposób okablowania żył w kablu, co ma istotne znaczenie dla uzyskania prawidłowej transmisji sygnału i eliminacji potencjalnych zakłóceń. Użycie 8P8C jest powszechne w różnych zastosowaniach, od domowych sieci lokalnych po rozbudowane systemy w przedsiębiorstwach. Posiadanie wiedzy na temat wtyku 8P8C i zasad jego użycia jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się instalacjami sieciowymi, ponieważ zapewnia to trwałość i niezawodność połączeń w sieci.
Wtyki DVI, BNC i RS232 nie są odpowiednie do kończenia kabli UTP, ponieważ służą do zupełnie innych zastosowań w dziedzinie technologii komunikacyjnej. Wtyk DVI (Digital Visual Interface) jest przeznaczony do przesyłania sygnałów wideo i nie jest kompatybilny z kablami UTP, które są wykorzystywane głównie do transmisji danych. Jego konstrukcja i protokoły są dostosowane do połączeń między komputerami a monitorami, co czyni go nieodpowiednim w kontekście sieci komputerowych. Wtyk BNC (Bayonet Neill-Concelman) jest używany głównie w systemach telewizyjnych i kamerach CCTV, które wymagają sygnału wideo. Jego zastosowanie w kablach UTP jest niemożliwe, ponieważ nie obsługuje on danych cyfrowych w sposób, który jest wymagany w komunikacji sieciowej. RS232 to standard komunikacji szeregowej, który służy do przesyłania danych między urządzeniami, ale również nie jest związany z okablowaniem UTP. Często mylone jest z danymi przesyłanymi w sieciach Ethernet, przez co użytkownicy mogą sądzić, że można je wykorzystać w podobny sposób. Wniosek jest jasny: tylko wtyk 8P8C jest właściwy do wykorzystania w kablach UTP, ponieważ spełnia wymagania techniczne sieci lokalnych, podczas gdy pozostałe wtyki są przeznaczone do odrębnych zastosowań, co często prowadzi do błędnych założeń i nieefektywnych rozwiązań w infrastrukturze sieciowej.