Fast Ethernet to standard sieci przewodowej, który umożliwia transmisję danych z maksymalną prędkością wynoszącą 100 Mbps. Standard ten został wprowadzony w latach 90-tych jako rozwinięcie wcześniejszych technologii Ethernet, które oferowały niższe prędkości. Fast Ethernet, oparty na standardzie IEEE 802.3u, stał się fundamentem nowoczesnych sieci lokalnych, ponieważ zapewniał znaczne zwiększenie wydajności przy jednoczesnym zachowaniu kompatybilności z istniejącymi sieciami Ethernet. W praktyce, Fast Ethernet wykorzystywany jest w różnych zastosowaniach, takich jak biura, szkoły oraz małe i średnie przedsiębiorstwa. Dzięki możliwości stosowania kabli kategorii 5 (or CAT 5) oraz technologii 100BASE-TX, Fast Ethernet stał się popularnym rozwiązaniem, które zaspokajało potrzeby szybkiej komunikacji w sieciach lokalnych. Warto dodać, że Fast Ethernet jest wciąż wykorzystywany w wielu lokalnych sieciach, mimo że na rynku dostępne są szybsze standardy, takie jak Gigabit Ethernet (1000 Mbps).
Wybór odpowiedzi innych niż 100 Mbps wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące standardów sieciowych oraz ich prędkości transmisji. Odpowiedź 54 Mbps odnosi się do standardu 802.3, znanego jako Ethernet, który był jednym z pierwszych standardów sieciowych, jednak nie jest on związany z Fast Ethernet. Natomiast 108 Mbps to z kolei wynik zastosowania różnych technik, które nie są zgodne z klasycznym Ethernetem ani z Fast Ethernet. Może to sugerować mylne przekonanie, że Fast Ethernet obsługuje prędkości powyżej 100 Mbps, co jest nieprawdziwe w kontekście jego definicji. Odpowiedź 1000 Mbps dotyczy standardu Gigabit Ethernet, który jest znacznie szybszy od Fast Ethernet. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości technologii sieciowych oraz ich ewolucji. Fast Ethernet, z prędkością 100 Mbps, to kluczowy standard w rozwoju sieci lokalnych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego projektowania i wdrażania sieci, aby nie pomylić ze sobą różnych standardów oraz ich możliwości. W praktyce, wybór niewłaściwego standardu może prowadzić do nieefektywnej komunikacji i spadku wydajności całej sieci.