Aby zaadresować 4 komputery podłączone do przełącznika, potrzebujemy 4 unikalnych adresów IP, ponieważ każdy z komputerów musi mieć swój własny adres, aby mogły się ze sobą komunikować w sieci lokalnej. W praktyce każdy komputer w sieci wymaga unikalnego adresu IP, aby routery i przełączniki mogły poprawnie kierować pakiety danych do odpowiednich urządzeń. W standardzie IPv4, adres IP składa się z 32 bitów, co daje możliwość skonfigurowania około 4 miliardów adresów. W sieciach lokalnych najczęściej wykorzystywane są adresy prywatne, takie jak 192.168.0.1, w zakresie od 192.168.0.1 do 192.168.0.254, co zapewnia wystarczającą liczbę adresów dla małych sieci. Dlatego, aby umożliwić komunikację pomiędzy 4 komputerami, każdy z nich musi być skonfigurowany z jednym unikalnym adresem IP, co łącznie daje nam 4 adresy IP.
Wybór mniejszej liczby adresów IP, takich jak 2, 3 czy 5, jest błędny z perspektywy podstawowych zasad adresacji IP. W przypadku 2 adresów IP, można by pomyśleć, że dwa komputery mogłyby się komunikować, ale w praktyce nie wystarczy to, aby zapewnić komunikację między wszystkimi 4 komputerami. Komunikacja w sieci wymaga, aby każde urządzenie miało unikalny adres IP, co oznacza, że każdemu z 4 komputerów musi zostać przypisany oddzielny adres. Wybór 3 adresów IP również nie wystarcza, ponieważ brakujący adres uniemożliwi jednemu z komputerów komunikację. Wreszcie, wybór 5 adresów IP prowadzi do nadmiarowości, co nie jest konieczne w tej sytuacji i może prowadzić do nieefektywnej organizacji adresacji sieciowej. W myśleniu o adresacji IP kluczowe jest zrozumienie zasady, że każdy element sieci musi być identyfikowalny, co nie jest możliwe przy mniejszej liczbie adresów niż liczba urządzeń. Stosowanie dobrych praktyk w zarządzaniu adresami IP przyczynia się do efektywności i bezpieczeństwa w sieciach komputerowych.