Adres logiczny IPv6 składa się z 128 bitów, co pozwala na ogromną liczbę unikalnych adresów. W porównaniu do IPv4, który ma tylko 32 bity, IPv6 w znaczący sposób zwiększa przestrzeń adresową, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu. Adresy IPv6 są zapisywane w postaci szesnastkowej i składają się z ośmiu grup po cztery cyfry szesnastkowe. Dzięki temu, w IPv6 możliwe jest przydzielenie około 340 undecylionów (3.4 x 10^38) unikalnych adresów. Ta właściwość jest kluczowa dla rozwoju nowoczesnych aplikacji internetowych oraz Internetu rzeczy (IoT), gdzie wiele urządzeń wymaga indywidualnych adresów IP. Warto również zauważyć, że IPv6 wspiera nowoczesne protokoły bezpieczeństwa i funkcje, takie jak automatyczna konfiguracja i lepsze wsparcie dla mobilności. Dlatego znajomość i zrozumienie struktury adresu IPv6 jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się sieciami i inżynierią oprogramowania.
Odpowiedzi, które wskazują na 16, 32 lub 64 bity jako długość adresu logicznego IPv6, opierają się na błędnych założeniach dotyczących architektury protokołów internetowych. 16 bitów odnosi się do bardzo ograniczonej liczby adresów, która byłaby niewystarczająca w kontekście współczesnych potrzeb internetowych, zwłaszcza z uwagi na rozwój technologii takich jak IoT. 32 bity, jak w IPv4, również nie odpowiadają wymaganiom dzisiejszego internetu, gdzie liczba urządzeń znacznie przekracza liczbę dostępnych adresów IPv4. Wprowadzenie IPv6, które ma 128 bitów, zostało zaprojektowane tak, aby rozwiązać problem wyczerpywania się adresów. 64 bity, mimo że mogą sugerować większą przestrzeń adresową, nie są odpowiednie w kontekście IPv6. Typowym błędem myślowym jest mylenie długości adresu z innymi parametrami, takimi jak długość segmentu adresu w protokole TCP/IP. W praktyce, zrozumienie struktury adresowania IPv6 jest kluczowe dla inżynierów sieciowych, aby prawidłowo projektować architektury sieciowe oraz implementować usługi w sieciach opartych na nowych standardach.