Maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci lokalnej przy użyciu jednego bloku klas C adresów IPv4, wynosi 254. Adresy klasy C mają maskę podsieci 255.255.255.0, co daje możliwość zaadresowania 256 adresów IP. Jednakże, dwa z nich są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (w tym przypadku 192.168.1.0) oraz jeden dla adresu rozgłoszeniowego (w tym przypadku 192.168.1.255). W związku z tym, z 256 adresów, możemy użyć 254 do przydzielenia hostom. W praktyce, w lokalnych sieciach komputerowych, takie podejście jest powszechnie stosowane, zwłaszcza w małych sieciach domowych lub biurowych, gdzie nie jest potrzebna większa liczba urządzeń. Znajomość tych zasad jest istotna w projektowaniu oraz zarządzaniu sieciami, zapewniając skuteczność i wydajność przydzielania zasobów IP w danej infrastrukturze.
Maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci lokalnej z wykorzystaniem adresów klasy C, często bywa niewłaściwie interpretowana. Odpowiedzi 512, 510, oraz 255 sugerują, że liczby te mogą być uznawane za poprawne w kontekście bloków adresów IP. Warto jednak zrozumieć, że adres klas C z maską 255.255.255.0 pozwala na 256 adresów IP. Wiele osób myli liczbę adresów dostępnych dla hostów z ogólną liczbą adresów IP w danym bloku. Adres sieci i adres rozgłoszeniowy są zarezerwowane i nie mogą być przypisane urządzeniom, co znacząco wpływa na dostępność adresów. Odpowiedzi, które sugerują liczbę 255, pomijają fakt, że adres rozgłoszeniowy również musi być uwzględniony jako niewykorzystany. Propozycja 510 odnosi się do nieprawidłowego zrozumienia adresacji IP, gdzie ktoś mógłby pomyśleć, że dwa adresy można by jakoś 'przywrócić' lub zarządzać nimi w sposób, który narusza zasady przydzielania adresów IP. Natomiast 512 jest absolutnie niepoprawne, gdyż liczba ta przekracza całkowitą liczbę adresów IP dostępnych w bloku klasy C. Kwestia właściwego zrozumienia struktury adresowania IPv4 jest kluczowa dla projektowania i zarządzania sieciami, a stosowanie się do standardów i dobrych praktyk jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania infrastruktury sieciowej.