Odpowiedź 126 jest poprawna, ponieważ w podsieci o adresie 192.168.1.0/25 mamy do czynienia z maską sieciową, która umożliwia podział adresów IP na mniejsze grupy. Maska /25 oznacza, że pierwsze 25 bitów jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów na adresowanie urządzeń w tej podsieci. W praktyce oznacza to, że liczba dostępnych adresów do przypisania urządzeniom oblicza się według wzoru 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na adresowanie hostów. W tym przypadku 2^7 - 2 = 128 - 2 = 126. Odejmujemy 2, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci (192.168.1.0) a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (192.168.1.127). Taki podział jest kluczowy w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz organizację ruchu sieciowego. W praktyce ten rodzaj podsieci często wykorzystuje się w małych lub średnich firmach, gdzie liczba urządzeń nie przekracza 126. Umożliwia to efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizuje ryzyko konfliktów adresów IP, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w inżynierii sieciowej.
Podane odpowiedzi, takie jak 62, 254 oraz 510, bazują na błędnej interpretacji zasad adresowania IP w kontekście maski podsieci. Odpowiedź 62 może wynikać z mylnego obliczenia, które uwzględnia tylko część dostępnych adresów, najprawdopodobniej z przyjęciem nieprawidłowej maski. Taka liczba adresów nie uwzględnia w pełni możliwości podsieci /25. Z kolei odpowiedź 254 często odnosi się do podsieci /24, gdzie zarezerwowane są dwa adresy, ale przy masce /25, ta liczba jest zawężona. Z kolei 510 przekracza techniczne możliwości podsieci, ponieważ nie ma tylu dostępnych adresów w konfiguracji /25. Typowym błędem w analizie liczby dostępnych adresów jest pominięcie faktu, że dwa adresy są zawsze rezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego, co często prowadzi do nieporozumień. Przy projektowaniu sieci ważne jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie adresami IP wymaga precyzyjnej znajomości zasad dotyczących podsieci. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią, takich jak konflikty adresów, niemożność poprawnego routingu lub zbyt mała liczba dostępnych adresów dla urządzeń w danej podsieci.