Maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.192, wynosi 62. Maska ta w formacie CIDR jest zapisywana jako /26, co oznacza, że 26 bitów jest używanych do adresowania sieci, a pozostałe 6 bitów jest dostępnych dla hostów. Aby obliczyć liczbę dostępnych adresów dla hostów, stosujemy wzór 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W tym przypadku 2^6 - 2 = 64 - 2 = 62. Odejmuje się dwa adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla rozgłaszania (broadcast). Tego typu koncepcje są fundamentalne w planowaniu adresacji IP, co jest kluczowe w projektowaniu sieci komputerowych. Przykładowo, w sieci o maskach /26 często stosuje się je w małych biurach lub oddziałach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Dzięki takiej adresacji, administratorzy mogą efektywnie przydzielać IP i organizować małe segmenty sieciowe, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność.
Pojęcia związane z adresacją IP i maskami sieciowymi mogą być mylone, co prowadzi do błędnych odpowiedzi. Na przykład, liczba 14 może wynikać z niepoprawnego obliczenia, które sugeruje, że 4 bity są wykorzystywane dla hostów (2^4 - 2 = 14), zamiast 6. Takie podejście nie uwzględnia faktu, że w rzeczywistości maska 255.255.255.192 oznacza, że 6 bitów jest przeznaczonych na hosty. Kolejny typowy błąd myślowy polega na pomyleniu liczby adresów z liczbą hostów. Odpowiedzi takie jak 30 lub 127 mogą wynikać z nieprawidłowych interpretacji czy pomyłek w obliczeniach. Na przykład, 30 mogłoby być wynikiem obliczenia 2^5 - 2, co jest błędne, ponieważ 5 bitów nie odpowiada maski /26. Natomiast 127 to liczba, która nie może być uzyskana w tej masce, ponieważ sugeruje większą ilość przeznaczonych bitów dla hostów. Rozumienie, jak działają maski sieciowe, jest kluczowe dla projektowania efektywnych i skalowalnych sieci. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do poważnych problemów w administracji siecią, w tym do niewłaściwego przydzielania adresów IP, co może ograniczyć zdolność do rozbudowy sieci w przyszłości.