Klasa adresowa C w sieciach opartych na protokole TCP/IP jest jedną z klas adresowych, której głównym celem jest umożliwienie przypisania adresów dla stosunkowo niewielkich sieci. Adresy w klasie C mają format 24-bitowy dla części sieciowej i 8-bitowy dla części hosta, co oznacza, że adresy te zaczynają się od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. W teorii, przy użyciu 8-bitowego segmentu dla hostów, teoretycznie moglibyśmy uzyskać 256 adresów. Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (np. 192.168.1.0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (np. 192.168.1.255). Dlatego rzeczywista liczba dostępnych adresów urządzeń w klasie C wynosi 254, co jest wystarczające dla małych sieci, takich jak biura czy oddziały firm. Umożliwia to przypisanie unikalnych adresów do urządzeń, zapewniając jednocześnie możliwość efektywnego zarządzania i organizacji sieci w zgodzie z najlepszymi praktykami administracyjnymi.
Wybór 100 jako liczby dostępnych adresów w klasie C jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego konstrukcji adresów IP. Klasa C nie ogranicza się tylko do 100 adresów, a zrozumienie, jak działa segmentacja adresów IP, jest kluczowe. Liczba 200 również nie ma podstaw, ponieważ po odjęciu adresów zarezerwowanych nie możemy uzyskać takiej liczby dostępnym adresów w tej klasie. Warto również zauważyć, że 256 to liczba teoretyczna, ale w rzeczywistości, ze względu na zarezerwowane adresy, dostępnych jest tylko 254. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych odpowiedzi, to ignorowanie zarezerwowanych adresów oraz niewłaściwe zrozumienie podziału na segmenty sieciowe i hostów. Kluczowe jest zrozumienie, że adresy IP są zorganizowane w klasy, a każda klasa ma swoje zasady dotyczące rozdzielania adresów na część sieciową i część hosta. Dodatkowo, administracja siecią wymaga znajomości nie tylko liczby adresów, ale także ich efektywnego wykorzystania, co jest istotne w kontekście rozwoju Internetu oraz zarządzania adresami w organizacjach.