Poprawna odpowiedź to ARP, czyli Address Resolution Protocol, który jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI. ARP umożliwia przekształcanie adresów IP, używanych do komunikacji w sieciach IP, na odpowiadające im adresy MAC, które są wymagane do przesyłania danych w ramach lokalnej sieci Ethernet. Umożliwia to urządzeniom w sieci zidentyfikowanie, do którego interfejsu sieciowego należy dany adres IP, co jest kluczowe dla efektywnej komunikacji. Przykładowo, gdy komputer A chce wysłać pakiet danych do komputera B w tej samej sieci lokalnej, najpierw wysyła zapytanie ARP, aby ustalić adres MAC komputera B na podstawie jego adresu IP. W praktyce, protokół ARP jest niezbędny w każdej sieci lokalnej i jest często używany w różnych aplikacjach, takich jak DHCP oraz w konfiguracjach routerów. Zrozumienie działania ARP jest kluczowe dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na diagnozowanie problemów z komunikacją oraz optymalizację wydajności lokalnych sieci komputerowych.
Wybór protokołu RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest błędny, ponieważ choć ten protokół działa na podobnej zasadzie co ARP, jego przeznaczenie jest zupełnie inne. RARP jest używany do przekształcania adresów MAC na adresy IP, co oznacza, że jego funkcjonalność jest odwrotna do ARP. RARP był stosowany głównie w sytuacjach, w których urządzenia nie miały stałych adresów IP i musiały je uzyskać na podstawie swojego adresu MAC. Jednak w praktyce został on w dużej mierze zastąpiony przez protokoły takie jak BOOTP i DHCP, które oferują bardziej zaawansowane funkcje przydzielania adresów IP, w tym możliwość dynamicznego zarządzania adresami w sieci. W kontekście SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) oraz SNMP (Simple Network Management Protocol), oba te protokoły pełnią zupełnie inne role. SMTP jest protokołem przesyłania wiadomości e-mail, natomiast SNMP służy do monitorowania i zarządzania urządzeniami w sieci, takimi jak routery i przełączniki. Wybór tych protokołów jako odpowiedzi na pytanie o zmianę adresów IP na adresy MAC jest więc dowodem na nieporozumienie dotyczące podstawowych funkcji, jakie pełnią różne protokoły w architekturze sieciowej. Właściwe zrozumienie, jak działają te protokoły, jest kluczowe dla każdego, kto pragnie skutecznie zarządzać i diagnozować sieci komputerowe.