Adresy klasy C to zakres od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, co jest zgodne z definicją klasy C w protokole IP. Adresy te są powszechnie używane w małych sieciach lokalnych, co sprawia, że są niezwykle praktyczne. W klasycznej konfiguracji sieci, adres klasy C pozwala na posiadanie do 256 różnych adresów (od 192.0.0.0 do 192.0.0.255), z czego 254 mogą być przypisane urządzeniom końcowym, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany jako adres sieciowy, a drugi jako adres rozgłoszeniowy. Klasa C umożliwia również sieciowanie w sposób umożliwiający efektywne zarządzanie dużymi grupami urządzeń, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie, gdzie złożoność sieci wzrasta. Dodatkowo, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), adresy klasy C mogą być elastycznie podzielone na mniejsze podsieci, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów IP. W praktyce, adresy klasy C są często używane w biurach i małych firmach, gdzie liczba urządzeń końcowych nie przekracza 254.
Zakresy adresów IP są kluczowym zagadnieniem w kontekście architektury sieciowej, a zrozumienie różnic pomiędzy klasami adresowymi jest niezbędne do efektywnego projektowania oraz administrowania sieciami. Adresy klasy A obejmują zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, co oznacza, że są to adresy przeznaczone dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP. Z uwagi na tę specyfikę, nie są one odpowiednie dla typowych zastosowań małych lub średnich sieci, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Klasa B, z zakresu 128.0.0.0 do 191.255.255.255, także przeznaczona jest dla średnich organizacji, pozwalając na większą liczbę adresów, aczkolwiek nie jest ona optymalna dla małych biur. Z kolei adresy klasy D, które obejmują zakres od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, są wykorzystywane do multicastingu, co jest zupełnie innym zastosowaniem, związanym z przesyłaniem danych do grupy odbiorców, a nie do indywidualnych adresów. Adresy klasy E, na które składają się zakresy od 240.0.0.0 do 255.255.255.255, są zarezerwowane do celów badawczych i nie są używane w typowych aplikacjach sieciowych. Dlatego zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP.