Komputer wyposażono w płytę główną przedstawioną na rysunku. Aby zwiększyć moc obliczeniową komputera, zaleca się
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Instalacja dwóch procesorów jest prawidłową odpowiedzią ze względu na architekturę płyty głównej przedstawionej na rysunku, która jest wyposażona w dwa gniazda procesorowe typu Socket. Dodanie drugiego procesora pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty, co skutkuje znacznym wzrostem mocy obliczeniowej komputera. Dzięki pracy w konfiguracji wieloprocesorowej, system może lepiej obsługiwać wielozadaniowość, szczególnie w zastosowaniach wymagających dużych zasobów, takich jak renderowanie grafiki 3D, analiza danych czy hosting serwerów aplikacji. Praktyczne zastosowania tej architektury często znajdują się w środowiskach serwerowych, gdzie wydajność i szybkość przetwarzania danych są kluczowe. Instalacja i konfiguracja dwóch procesorów powinna być wykonana zgodnie ze specyfikacją producenta, aby uniknąć problemów kompatybilności i zapewnić stabilność systemu. Standardy branżowe zalecają także użycie identycznych modeli procesorów, co zapewnia optymalne działanie systemu i równomierne rozkładanie obciążenia między jednostkami obliczeniowymi co jest jednym z kluczowych aspektów budowy wydajnych systemów komputerowych.
Zwiększenie pamięci operacyjnej to popularna metoda poprawy wydajności, lecz jej efekty są ograniczone przez moc operacyjną procesora. Jeśli procesor nie jest w stanie przetworzyć danych w odpowiednim tempie, nawet duża ilość pamięci RAM nie poprawi znacząco wydajności obliczeniowej. Instalacja kontrolera RAID czy dysku SAS jest związana bardziej z poprawą wydajności w zakresie przechowywania i dostępu do danych niż z mocą obliczeniową jako taką. RAID poprawia redundancję i szybkość odczytu oraz zapisu danych, co jest kluczowe w serwerach baz danych czy systemach przechowywania danych, ale nie wpływa bezpośrednio na szybkość obliczeń procesora. Podobnie, dyski SAS oferują wysoką prędkość przesyłu danych, co przyspiesza operacje związane z wieloma małymi plikami, ale nie zwiększa mocy obliczeniowej CPU. Takie rozwiązania są efektywne w kontekście pracy z dużymi wolumenami danych i zachowania ciągłości pracy systemu, ale nie zwiększają liczby instrukcji przetwarzanych na sekundę przez procesor. Błędem jest przypisywanie im bezpośredniego wpływu na wzrost mocy obliczeniowej CPU, co jest kluczowym elementem tego pytania. Wybór odpowiedniej metody zwiększania wydajności powinien być ściśle związany z analizą bieżących ograniczeń systemowych i specyficznych wymagań użytkowych danego środowiska pracy komputerowej.
