Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest kluczowym elementem w architekturze modelu OSI, odpowiedzialnym za zapewnienie niezawodnej transmisji danych w sieciach komputerowych, w tym Ethernet. TCP działa na poziomie transportu i zapewnia kontrolę poprawności przesyłania danych poprzez mechanizmy takie jak segmentacja, numerowanie sekwencyjne pakietów, kontroli błędów oraz retransmisji utraconych danych. Dzięki tym mechanizmom, TCP eliminuje problem duplikacji oraz umożliwia odbiorcy potwierdzenie odbioru danych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy strumieniowanie wideo. W praktyce, TCP jest wykorzystywany w protokołach wyższego poziomu, takich jak HTTP, FTP czy SMTP, co podkreśla jego znaczenie w globalnej komunikacji internetowej. Standardy RFC definiują szczegółowe zasady działania tego protokołu, a jego implementacja jest powszechna w wielu systemach operacyjnych, co czyni go fundamentem współczesnych sieci komputerowych.
Wybór protokołów IP, UDP oraz HTTP w kontekście kontroli poprawności przesyłania danych w sieciach Ethernet jest nietrafiony ze względu na różnice w ich funkcjonalności. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresowanie i przesyłanie pakietów danych między urządzeniami w sieci, ale nie zapewnia niezawodności ani kontroli błędów. Działa na poziomie sieci, a jego głównym celem jest dostarczenie pakietów do miejsca przeznaczenia, co sprawia, że mogą występować utraty danych, duplikacje czy zamiana kolejności pakietów. Protokół UDP (User Datagram Protocol) z kolei, mimo że jest prostszy i szybszy, służy do przesyłania datagramów bez nawiązywania połączenia i nie oferuje żadnych mechanizmów zapewniających poprawność transmisji, co czyni go odpowiednim jedynie dla zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a stabilność nie jest wymagana, jak w transmisjach audio czy wideo na żywo. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem aplikacyjnym, który opiera się na TCP, co oznacza, że korzysta z jego niezawodnych mechanizmów, ale sam w sobie nie jest odpowiedzialny za kontrolę poprawności przesyłania danych. Wybierając te protokoły, można błędnie założyć, że zapewniają one te same mechanizmy kontroli i niezawodności, co TCP, co prowadzi do zrozumienia ich ról w architekturze sieciowej w sposób zbyt uproszczony i nieprecyzyjny. Rozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.