Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych

Wybór protokołów IP, UDP oraz HTTP w kontekście kontroli poprawności przesyłania danych w sieciach Ethernet jest nietrafiony ze względu na różnice w ich funkcjonalności. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresowanie i przesyłanie pakietów danych między urządzeniami w sieci, ale nie zapewnia niezawodności ani kontroli błędów. Działa na poziomie sieci, a jego głównym celem jest dostarczenie pakietów do miejsca przeznaczenia, co sprawia, że mogą występować utraty danych, duplikacje czy zamiana kolejności pakietów. Protokół UDP (User Datagram Protocol) z kolei, mimo że jest prostszy i szybszy, służy do przesyłania datagramów bez nawiązywania połączenia i nie oferuje żadnych mechanizmów zapewniających poprawność transmisji, co czyni go odpowiednim jedynie dla zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a stabilność nie jest wymagana, jak w transmisjach audio czy wideo na żywo. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem aplikacyjnym, który opiera się na TCP, co oznacza, że korzysta z jego niezawodnych mechanizmów, ale sam w sobie nie jest odpowiedzialny za kontrolę poprawności przesyłania danych. Wybierając te protokoły, można błędnie założyć, że zapewniają one te same mechanizmy kontroli i niezawodności, co TCP, co prowadzi do zrozumienia ich ról w architekturze sieciowej w sposób zbyt uproszczony i nieprecyzyjny. Rozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.