Maska 255.255.255.192 jest prawidłowym wyborem do podziału sieci o adresie 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska, wyrażona w notacji CIDR, to /26. Oznacza to, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 6 bitów pozostaje do wykorzystania dla hostów. Skoro potrzebujemy podzielić sieć na 4 podsieci, musimy wykorzystać dodatkowe bity. W przypadku maski /24 (czyli 255.255.255.0) mamy 256 adresów w sieci, co daje nam możliwość podziału na 4 podsieci po 64 adresy każda (2^6 = 64). Te 64 adresy to 62 adresy hostów (jeden adres dla sieci, jeden dla rozgłoszeniowego), co jest wystarczające dla małych grup urządzeń, takich jak biura czy segmenty sieci. Przykładowo, pierwsza podsieć będzie miała adresy od 192.168.1.0 do 192.168.1.63, druga od 192.168.1.64 do 192.168.1.127, trzecia od 192.168.1.128 do 192.168.1.191, a czwarta od 192.168.1.192 do 192.168.1.255. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, pozwala na efektywne wykorzystanie adresacji oraz łatwe zarządzanie ruchem w sieci.
Wybór maski 255.255.255.0, czyli /24, jest nieodpowiedni w kontekście podziału sieci 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska przypisuje 24 bity do identyfikacji sieci, co oznacza, że w ramach tej sieci jest 256 dostępnych adresów, jednak nie pozwala na wygodne podział na mniejsze jednostki. Oznacza to, że wszystkie urządzenia w takim przypadku będą znajdować się w jednej dużej podsieci, co utrudnia zarządzanie oraz zwiększa ryzyko kolizji adresów. Tego rodzaju konfiguracja może prowadzić do problemów z wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach, gdzie duża liczba hostów może generować znaczny ruch. Z kolei maska 255.255.255.224, czyli /27, pozwala jedynie na stworzenie 8 podsieci, co jest niewłaściwe, gdyż wymagana jest dokładnie 4-podsieciowa struktura. Ostatecznie, maska 255.255.255.128, czyli /25, umożliwia utworzenie tylko 2 podsieci, co jest niewystarczające w tym przypadku. Te błędy pokazują, że nieprzemyślane podejście do podziału sieci może prowadzić do poważnych nieefektywności oraz problemów z bezpieczeństwem, jak również z zasięgiem i dostępnością adresów IP w dłuższej perspektywie czasowej.