Aby podzielić sieć o adresie 192.168.1.0 na 4 podsieci, konieczne jest zwiększenie liczby bitów używanych do identyfikacji podsieci. Adres 192.168.1.0 jest adresem klasy C, co oznacza, że początkowa maska podsieci to 255.255.255.0 (lub /24). W tym przypadku, aby uzyskać 4 podsieci, musimy wygenerować 2 dodatkowe bity do identyfikacji podsieci, co daje nam 2^2 = 4 możliwe podsieci. Nowa maska podsieci będzie zatem wynosić 255.255.255.252 (lub /26). Jednak w dostępnych odpowiedziach poprawna maska to 255.255.255.192 (lub /26), a nie 255.255.225.192, co jest błędem w treści pytania. Stąd, po dodaniu dwóch bitów, mamy 64 adresy na każdą podsieć, z czego 62 można przypisać urządzeniom (przy założeniu, że 2 adresy są zarezerwowane na adres rozgłoszeniowy i adres sieci). Przykładowe podsieci to: 192.168.1.0/26, 192.168.1.64/26, 192.168.1.128/26 oraz 192.168.1.192/26.
Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można napotkać różne problemy związane z nieprawidłowym zrozumieniem koncepcji maski podsieci oraz podziału sieci. Odpowiedź 255.255.255.0, jako standardowa maska dla klasy C, daje nam pełną sieć bez możliwości podziału na podsieci. W praktyce, wykorzystując tę maskę, nie jesteśmy w stanie efektywnie zarządzać adresami IP ani segmentować ruchu. Z drugiej strony, 255.255.255.128 jest maską odpowiednią dla podziału na dwie podsieci, ale w tym przypadku nie zaspokaja potrzeby podziału na cztery. Odpowiedź 255.255.225.192 jest również błędna, ponieważ wprowadza niepoprawne zrozumienie struktury maski. Maski podsieci powinny mieć standardowy format, a ten z wykorzystaniem 225 nie istnieje w kontekście IPv4. Ostatecznie, 255.255.255.224, chociaż bliskie prawidłowej odpowiedzi, oferuje jedynie 8 adresów w każdej podsieci, co nie odpowiada wymaganiom pytania. Prawidłowe podejście do podziału sieci wymaga zrozumienia, jak bity maski wpływają na ilość dostępnych podsieci oraz adresów, a także jak prawidłowo konfigurować sieci w zgodzie z obowiązującymi standardami i praktykami inżynieryjnymi. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi oraz optymalizacji użycia dostępnych zasobów adresowych.