Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych

Wybór usług FTP, WWW czy VPN do zapewnienia wymiany pakietów z Internetem jest błędny, ponieważ każda z tych technologii pełni inną rolę w zarządzaniu komunikacją sieciową. FTP, czyli protokół transferu plików, jest używany głównie do przesyłania plików między komputerami w sieci, a nie do udostępniania dostępu do Internetu. Użytkownicy mogą mylić FTP z pojęciem udostępniania zasobów, ale jego funkcjonalność jest ograniczona do transferu plików, co czyni go nieodpowiednim rozwiązaniem w kontekście dostępu do Internetu dla wielu stacji roboczych. WWW odnosi się do usługi World Wide Web, która jest infrastrukturą do przeglądania stron internetowych. Choć jest kluczowa dla komunikacji w sieci, sama w sobie nie umożliwia zarządzania adresami IP i nie jest używana do udostępniania dostępu do Internetu dla stacji roboczych. Z kolei VPN, czyli wirtualna sieć prywatna, jest technologią służącą do szyfrowania połączeń i zapewnienia bezpiecznego dostępu do sieci, ale nie rozwiązuje problemu ograniczonej liczby publicznych adresów IP. Wybór tych usług może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcjonalności – użytkownicy mogą sądzić, że są one w stanie zapewnić dostęp do Internetu w sposób, w jaki robi to NAT, co jest mylne. Rzeczywistość jest taka, że NAT jest kluczowym komponentem w architekturze sieciowej, który umożliwia efektywne wykorzystanie dostępnych publicznych adresów IP, co jest szczególnie istotne w środowiskach o dużej liczbie urządzeń.