Topologia siatki, przedstawiona na rysunku A jest strukturą sieciową, gdzie każdy węzeł jest bezpośrednio połączony z każdym innym. Tego typu topologia zapewnia najwyższy poziom redundancji i niezawodności, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na komunikację pomiędzy innymi węzłami. Przykładowo w systemach krytycznych takich jak centra danych czy sieci wojskowe, topologia siatki jest wykorzystywana do zapewnienia ciągłości działania. Standardy branżowe takie jak IEEE 802.1AX dotyczące agregacji łączy wspierają tego typu konfiguracje, umożliwiając równoważenie obciążenia i zwiększenie przepustowości. Dobre praktyki w projektowaniu takiej sieci obejmują uwzględnienie wysokich kosztów implementacji i złożoności zarządzania, jednakże zyski w postaci minimalnego opóźnienia transmisji i optymalnej niezawodności często przeważają nad wadami. Topologia siatki jest także idealna dla sieci o wysokiej dostępności wymagających dynamicznego routingu i pełnej skalowalności, umożliwiając szybkie rekonfiguracje sieci bez przestojów w działaniu systemu.
Topologia magistrali, jak przedstawiona na rysunku B, polega na połączeniu wszystkich urządzeń do jednego wspólnego kabla. Jest to struktura historyczna, kiedyś popularna w sieciach lokalnych, ale obecnie rzadko stosowana ze względu na ograniczenia w przepustowości i skalowalności. Typowe błędy myślowe dotyczące tej topologii to mylenie jej prostoty z efektywnością w nowoczesnych zastosowaniach. Topologia pierścienia, jak na rysunku C, łączy urządzenia w zamknięty krąg, gdzie dane przesyłane są w jednym lub obu kierunkach. Jest bardziej wydajna niż magistrala, ale nadal podatna na awarie pojedynczego węzła, które mogą przerwać działanie całej sieci. Topologia gwiazdy, widoczna na rysunku D, to popularny wybór w nowoczesnych sieciach LAN, gdzie wszystkie urządzenia są połączone do centralnego punktu, zazwyczaj switcha lub routera. Mimo iż oferuje lepszą kontrolę nad siecią niż magistrala, jej wadą jest centralizacja punktu awarii. Takie podejścia, choć funkcjonalne w różnych scenariuszach, nie zapewniają tej samej redundancji i niezawodności co topologia siatki, która dzięki pełnej interkoneksji między węzłami jest najbardziej odporna na awarie i optymalna pod względem przepustowości i czasu dostępu.
