TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) to kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP jest protokołem połączeniowym, co oznacza, że zapewnia niezawodność transmisji danych poprzez segmentację, retransmisję utraconych pakietów i kontrolę błędów. Przykładem zastosowania TCP jest przeglądanie stron internetowych, gdzie ważne jest, aby wszystkie dane dotarły w odpowiedniej kolejności i nie były uszkodzone. Z kolei UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co sprawia, że jest szybszy, ale mniej niezawodny. Używa się go w aplikacjach, gdzie szybkość jest kluczowa, na przykład w transmisji strumieniowej wideo czy w grach online, gdzie niewielkie opóźnienia są akceptowalne, a utrata pojedynczych pakietów danych nie jest krytyczna. Zarówno TCP, jak i UDP są zgodne z normami IETF (Internet Engineering Task Force) i są standardowymi protokołami w komunikacji sieciowej.
ICMP (Internet Control Message Protocol) oraz IP (Internet Protocol) to protokoły, które nie należą do warstwy transportowej, lecz do warstwy sieciowej i kontrolnej. ICMP służy do przesyłania komunikatów o błędach oraz informacji diagnostycznych w sieci, takich jak pingi. IP z kolei odpowiada za adresowanie i dostarczanie pakietów do odpowiednich miejsc w sieci, ale nie zarządza połączeniami ani nie zapewnia ich niezawodności. Odpowiedzi związane z FTP (File Transfer Protocol) i POP (Post Office Protocol) wskazują na protokoły warstwy aplikacji, które służą do przesyłania plików oraz odbierania wiadomości e-mail. Choć są one istotne w kontekście przesyłania danych, to ich działanie opiera się na warstwie transportowej, co oznacza, że bazują na TCP lub UDP do realizacji swoich funkcji. Natomiast ARP (Address Resolution Protocol) działa na warstwie łącza danych i służy do mapowania adresów IP na adresy MAC urządzeń w lokalnej sieci, co również nie kwalifikuje go do warstwy transportowej. Rozumienie różnych protokołów i ich warstw w modelu ISO/OSI jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci komputerowych oraz dla projektowania i implementacji systemów komunikacyjnych. Typowym błędem przy odpowiadaniu na pytania dotyczące protokołów jest mylenie ich funkcji i warstw, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowań.