Które stwierdzenie dotyczy sieci P2P - peer to peer?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, że komputer w sieci może równocześnie pełnić rolę serwera i klienta, jest prawidłowa, ponieważ w architekturze P2P (peer-to-peer) każdy uczestnik sieci pełni równocześnie obie te funkcje. W przeciwieństwie do tradycyjnych modeli klient-serwer, w których istnieje wyraźny podział ról oraz centralny serwer, w sieciach P2P każdy węzeł może zarówno udostępniać zasoby (np. pliki, moc obliczeniową), jak i korzystać z tych zasobów oferowanych przez inne węzły. Przykłady zastosowań technologii P2P obejmują systemy wymiany plików, takie jak BitTorrent, gdzie każdy użytkownik pobiera i udostępnia dane, co zwiększa efektywność i szybkość transferu. P2P jest również stosowane w kryptowalutach, takich jak Bitcoin, gdzie każdy uczestnik sieci, zwany węzłem, ma pełne prawo do walidacji transakcji i uczestniczenia w procesie konsensusu. Z punktu widzenia bezpieczeństwa i decentralizacji, P2P eliminuje ryzyko pojedynczego punktu awarii, co jest kluczowe w nowoczesnych aplikacjach.
Stwierdzenia dotyczące wymagań centralnego serwera, hierarchicznej struktury oraz ograniczenia do zasobów dyskowych są mylące, ponieważ odzwierciedlają tradycyjne podejścia do architektury sieci. Wymóg centralnego serwera z dedykowanym oprogramowaniem jest charakterystyczny dla klasycznych modeli klient-serwer, gdzie klient łączy się z centralnym punktem, aby uzyskać dostęp do zasobów. W sieciach P2P, każdy węzeł ma równe prawa, co oznacza, że nie ma jednego centralnego punktu, który kontroluje cały ruch sieciowy. Struktura sieci P2P jest zatem decentralizowana, co umożliwia większą elastyczność i odporność na awarie. Ponadto, stwierdzenie dotyczące hierarchii również nie odnosi się do P2P, w którym każdy uczestnik jest równorzędny i nie ma podziału na serwery i klientów, co skutkuje bardziej demokratycznym podejściem do udostępniania zasobów. Dodatkowo, ograniczenie do zasobów dyskowych jest nieprecyzyjne, ponieważ sieci P2P mogą także udostępniać inne zasoby, takie jak moc obliczeniowa czy pasmo internetowe. W praktyce, wiele aplikacji P2P wykorzystuje te zasoby w sposób dynamiczny, co potwierdza ich przydatność w różnych dziedzinach, od rozrywki po obliczenia rozproszone. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania technologii P2P w nowoczesnych zastosowaniach.