Adres IP w wersji 4 (IPv4) składa się z czterech oktetów oddzielonych kropkami, a każdy oktet jest liczbą całkowitą w zakresie od 0 do 255. Odpowiedź 192.21.140.16 spełnia te kryteria, gdyż wszystkie cztery oktety są w odpowiednich granicach. Przykład ten jest typowym adresem przypisanym do urządzeń w sieci i jest używany w wielu lokalnych oraz globalnych konfiguracjach sieciowych. W praktyce adresy IPv4 są wykorzystywane do routingu pakietów danych w Internecie oraz w sieciach lokalnych. Zgodnie z protokołem Internetowym (RFC 791), ważne jest, aby adresy IP były poprawnie skonstruowane, aby zapewnić ich poprawne przesyłanie i odbieranie w sieci. Dodatkowo, w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania siecią, administrowanie adresami IP wymaga ich prawidłowej struktury, co pozwala na skuteczne zarządzanie ruchem sieciowym oraz unikanie konfliktów adresowych.
Niepoprawne odpowiedzi zawierają błędy w strukturze adresów IP, które są niezgodne z definicjami protokołu IPv4. Na przykład, adres 192.0.FF.FF wykorzystuje nieprawidłowe znaki, jak "F", które nie są liczbami całkowitymi. Każdy oktet musi być wyrażony jako liczba z przedziału od 0 do 255, a użycie liter jest całkowicie niedopuszczalne. Kolejny przykład, adres 192.10.255.3A, również narusza tę zasadę, ponieważ końcowa część "3A" nie jest poprawnym oktetem, co uniemożliwia prawidłowe interpretowanie adresu. Ostatni adres, 192.309.1.255, pomimo że wydaje się być poprawny do pewnego stopnia, zawiera oktet "309", który przekracza maksymalną wartość 255. Takie błędy mogą prowadzić do poważnych problemów w konfiguracji sieci, w tym do niemożności komunikacji pomiędzy urządzeniami oraz trudności w rozwiązywaniu problemów związanych z routingiem. Dlatego niezwykle istotne jest, aby przy definiowaniu adresów IP stosować się do ściśle określonych zasad oraz standardów, co zapewnia ich poprawność i efektywność w działaniu sieci.