NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) jest protokołem transportowym zaprojektowanym głównie dla lokalnych sieci komputerowych, w których działają systemy operacyjne Microsoftu. Jego główną zaletą jest prostota i łatwość konfiguracji, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla małych grup roboczych i sieci, w których nie występuje potrzeba routingu między różnymi sieciami. NetBEUI operuje na poziomie warstwy transportowej i nie ma możliwości routingu, co oznacza, że jest ograniczony do komunikacji w ramach jednej sieci lokalnej. Przykładem zastosowania NetBEUI może być mała sieć biurowa, w której komputery wymieniają pliki i usługi drukowania w sposób jednostajny i bezproblemowy. Pomimo że w dzisiejszych czasach jest rzadziej używany, w przeszłości był popularny w środowiskach Windows 95/98/ME, stanowiąc powszechny wybór dla niewielkich środowisk bez potrzeby skomplikowanej konfiguracji. Warto również zauważyć, że chociaż NetBEUI ma swoje ograniczenia, idealnie spełniał swoją rolę w kontekście lokalnych sieci. Użycie standardów takich jak NetBEUI w odpowiednich warunkach ilustruje znaczenie doboru protokołów w zależności od wymagań sieciowych.
TCP/IP to rodzina protokołów komunikacyjnych, która jest standardem de facto dla komunikacji w sieciach komputerowych na całym świecie. Choć TCP/IP jest stosowany w sieciach lokalnych, jego zastosowanie wykracza daleko poza środowiska Microsoftu, obejmując również systemy operacyjne innych producentów, takie jak Linux czy macOS. Może to prowadzić do błędnych wniosków, iż TCP/IP mogłoby być używane wyłącznie w kontekście systemów Microsoft, co jest nieprawdziwe, gdyż jest on uniwersalnym rozwiązaniem do komunikacji między różnorodnymi urządzeniami w różnych środowiskach. IPX/SPX jest protokołem stworzonym przez firmę Novell, typowo używanym w sieciach NetWare, i podobnie jak TCP/IP, nie jest ograniczony do systemów operacyjnych Microsoft. AppleTalk to protokół stworzony specjalnie dla komputerów Apple, również nie mający związku z Microsoft. Każdy z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowania i funkcje, które czynią je mniej odpowiednimi dla ograniczonego środowiska Windows. Uznawanie ich za jedyne opcje dla sieci lokalnych z systemami Microsoft prowadzi do nieporozumień dotyczących architektury sieci oraz wyboru odpowiednich protokołów w zależności od wymagań użytkowników. Kluczowe jest rozumienie specyfiki i zastosowań różnych protokołów oraz ich miejsca w strukturze sieciowej.