Rekord CNAME (Canonical Name) jest używany w systemie DNS do definiowania aliasów dla innych rekordów, w tym rekordów A, które mapują nazwy domen do adresów IP. CNAME pozwala na wskazanie, że jedna nazwa domeny jest alternatywną nazwą dla innej, co jest szczególnie przydatne w zarządzaniu złożonymi infrastrukturami sieciowymi. Na przykład, jeśli mamy rekord A dla www.example.com wskazujący na adres IP 192.0.2.1, możemy użyć rekordu CNAME dla shop.example.com, który również będzie kierował do www.example.com. Dzięki temu, gdy zmienimy adres IP dla www.example.com, nie musimy aktualizować shop.example.com - wystarczy, że zmienimy adres IP tylko w jednym miejscu. Używanie CNAME jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu DNS, ponieważ ułatwia utrzymanie i redukuje ryzyko błędów podczas aktualizacji adresów IP.
Rekord PTR (Pointer Record) jest używany do mapowania adresów IP do nazw domen, co jest odwrotnością działania rekordu A, który łączy nazwę domeny z adresem IP. Zatem, jego funkcja nie obejmuje tworzenia aliasów dla innych rekordów, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście definiowania aliasów. Rekord AAAA natomiast jest odpowiednikiem rekordu A, ale dla adresów IPv6. Chociaż obydwa rekordy A i AAAA są używane do przypisywania nazw domen do adresów IP, nie mogą być używane do tworzenia aliasów dla innych rekordów. Z drugiej strony, rekord NS (Name Server) definiuje serwery nazw odpowiedzialne za daną strefę DNS, co również nie ma związku z tworzeniem aliasów. Dlatego typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami polegają na myleniu różnych typów rekordów i ich funkcji. Ważne jest, aby rozumieć specyfikę każdego rekordu w systemie DNS oraz ich odpowiednie zastosowanie zgodnie z RFC 1035, które definiuje podstawowe zasady funkcjonowania DNS. Błąd w wyborze odpowiedzi wynika często z braku znajomości celu i działania poszczególnych rekordów, co można poprawić poprzez dokładniejsze zapoznanie się z dokumentacją oraz praktycznymi zastosowaniami w administracji DNS.