RAID-1, znany jako mirroring, to technologia macierzy dyskowych, która zapewnia wysoką dostępność danych poprzez duplikację informacji na dwóch lub więcej dyskach. W przypadku jednego z dysków awarii, system może kontynuować pracę, korzystając z kopii zapasowej na drugim dysku, co znacząco podnosi bezpieczeństwo przechowywanych danych. Przykładem zastosowania RAID-1 może być środowisko przedsiębiorcze, gdzie krytyczne dane muszą być dostępne bez przerwy. Dzięki tej technologii, administratorzy mogą minimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić ciągłość działania systemów informatycznych. Standardowe praktyki zalecają stosowanie RAID-1 w serwerach plików oraz w systemach, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe, takich jak bazy danych. Dodatkowo, RAID-1 może być wykorzystywany w połączeniu z innymi poziomami RAID, aby uzyskać dalsze korzyści, jak na przykład RAID-10, który łączy mirroring z podziałem na dyski, oferując jeszcze wyższą wydajność i niezawodność.
RAID-0 to technologia, która dzieli dane na kilka dysków, co zwiększa wydajność, ale nie oferuje żadnej redundancji. W przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane są tracone. W praktyce RAID-0 jest często stosowany w systemach, gdzie priorytetem jest szybkość zapisu i odczytu danych, na przykład w gamingowych komputerach stacjonarnych. RAID-3 wykorzystuje dysk parzystości do ochrony danych, ale nie jest on powszechnie używany, ponieważ nie zapewnia wysokiej wydajności przy operacjach zapisu. RAID-5 łączy zarówno rozdzielanie danych, jak i parzystość, co daje większą niezawodność niż RAID-0, ale nadal nie odpowiada na fundamentalne założenia mirroringu, ponieważ nie tworzy pełnej kopii danych na wszystkich dyskach. Typowym błędem jest mylenie przypadków, w których zależy nam na wydajności, a nie na bezpieczeństwie danych. Kluczowe jest zrozumienie, że RAID-1 jest jedynym rozwiązaniem w odpowiedzi na pytanie o mirroring, natomiast inne poziomy RAID są projektowane z różnymi celami, które nie obejmują czystej redundantności danych.