Standard 10Base-2 definiuje sieć Ethernet, która wykorzystuje kabel koncentryczny o długości segmentu nieprzekraczającej 185 m. Jest to jeden z pierwszych standardów Ethernet i znany jest również jako "Thin Ethernet" z uwagi na mniejszą średnicę kabla w porównaniu do jego poprzednika, 10Base-5. Przykłady zastosowania 10Base-2 obejmują małe biura, gdzie przestrzeń i koszt są kluczowymi czynnikami. Pomimo że ten standard nie jest już powszechnie stosowany w nowoczesnych instalacjach, zrozumienie jego działania i ograniczeń jest kluczowe w kontekście historycznym rozwoju sieci komputerowych. 10Base-2 działa z prędkością 10 Mbps i wykorzystuje metodę dostępu CSMA/CD, co oznacza, że wiele urządzeń może korzystać z sieci jednocześnie, ale musi dzielić dostęp do medium transmisyjnego. W praktyce, ze względu na względnie długie odległości, jakie sieci musiały pokonywać, oraz niską prędkość przesyłu danych, standard ten był często wykorzystywany w warunkach, gdzie niezbędna była elastyczność i łatwość w instalacji.
Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć różnice w zakresie zastosowania i parametrów technicznych, które prowadzą do błędnych wniosków. 10Base-5, znany także jako "Thick Ethernet", wykorzystuje grubszą wersję kabla koncentrycznego, a maksymalna długość segmentu wynosi 500 m. Choć ten standard również korzystał z technologii CSMA/CD, jego większa odległość i większa grubość kabla sprawiały, że był bardziej odpowiedni do zastosowań, gdzie potrzeba było większych odległości między urządzeniami. 100Base-T2 oraz 100Base-T4 są standardami, które odnoszą się do technologii Ethernet działającej na kablach skrętkowych, a ich maksymalne długości segmentów i prędkości przesyłu danych są znacznie wyższe – odpowiednio 100 Mbps. 100Base-T2 obsługuje kable skrętkowe, a maksymalna długość segmentu wynosi 100 m, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania. 100Base-T4 z kolei obsługuje do 100 Mbps przy użyciu czterech par przewodów, co również jest niedostosowane do specyfikacji dotyczącej kabla koncentrycznego. W związku z tym, podejmując decyzje dotyczące architektury sieci, ważne jest, aby właściwie dopasować standardy do wymagań projektowych i środowiskowych, aby zapewnić efektywność i niezawodność komunikacji w sieci.