Standard IEEE 802.5 definiuje metodę dostępu do medium, która opiera się na koncepcji token ring, czyli ringi z żetonem. W tej architekturze, urządzenia w sieci są połączone w formie okręgu, a dostęp do medium jest kontrolowany przez specjalny token, który krąży w sieci. Tylko urządzenie, które posiada token, może przesyłać dane, co znacząco zmniejsza ryzyko kolizji, które jest powszechne w sieciach opartych na metodzie CSMA/CD, jak w przypadku standardu IEEE 802.3 (Ethernet). Przykładem zastosowania IEEE 802.5 są lokalne sieci, w których wymagana jest większa kontrola nad transmisją danych, co sprawia, że są szczególnie korzystne w środowiskach o wysokiej dostępności, takich jak banki czy instytucje finansowe. Dodatkowo, metoda token ring pozwala na łatwiejszą diagnostykę i zarządzanie ruchem w sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów rozproszonych. Warto również zauważyć, że chociaż Ethernet zyskał na popularności, standard IEEE 802.5 wciąż ma swoje zastosowanie w niektórych niszowych aplikacjach.
Standardy IEEE 802.2, IEEE 802.3 i IEEE 802.1 różnią się znacząco od IEEE 802.5 w kontekście zarządzania dostępem do medium. IEEE 802.2, znany jako Logical Link Control (LLC), definiuje warstwę kontrolną, która zarządza komunikacją w sieciach. Nie zajmuje się on jednak bezpośrednio dostępem do medium, lecz współpracuje z innymi standardami, takimi jak Ethernet, który jest obsługiwany przez IEEE 802.3. Ethernet opiera się na metodzie CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection), co oznacza, że urządzenia nasłuchują medium, a w przypadku wykrycia kolizji ponownie próbują wysłać dane. Taki model nie zapewnia tak skutecznej kontroli dostępu jak token ring, co może prowadzić do większej liczby kolizji w zatłoczonych sieciach. Z kolei IEEE 802.1 dotyczy głównie architektury sieciowej oraz protokołów zarządzania, takich jak VLAN, i nie ma bezpośredniego wpływu na metody dostępu do medium. Często błędnie zakłada się, że wszystkie standardy sieciowe związane z LAN są sobie równoważne, jednakże różnice w mechanizmach dostępu mogą prowadzić do znacznych różnic w wydajności i stabilności sieci. Zrozumienie tych standardów i ich zastosowań jest kluczowe dla projektowania efektywnych i niezawodnych systemów sieciowych.