Rekordy A i AAAA są kluczowe w strefie DNS, gdyż odpowiadają za mapowanie nazw domenowych na adresy IP. Rekord A jest używany do przekształcania nazw domen IPv4 w odpowiadające im adresy IP, natomiast rekord AAAA wykonuje tę samą funkcję dla adresów IPv6. Dzięki tym rekordom użytkownicy mogą wprowadzać łatwe do zapamiętania nazwy domen (jak na przykład www.przyklad.pl), podczas gdy systemy komputerowe komunikują się za pomocą adresów IP. Dodanie rekordu A lub AAAA do strefy DNS umożliwia zlokalizowanie serwera, na którym jest hostowana strona internetowa. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której firma chce udostępnić swoją stronę internetową. Rejestrując domenę i dodając odpowiedni rekord A, użytkownicy mogą uzyskać dostęp do jej zasobów, wprowadzając prostą nazwę w przeglądarkę. Dobre praktyki w zarządzaniu DNS sugerują, aby zawsze mieć aktualne i poprawne rekordy A oraz AAAA, aby zapewnić stabilność i dostępność usług sieciowych.
W kontekście mapowania nazw domen na adresy IP, odpowiedzi takie jak MX, PTR, SRV, TXT, NS oraz CNAME są nieodpowiednie, ponieważ każdy z tych rekordów pełni odmienną funkcję w systemie DNS. Rekord MX (Mail Exchange) jest używany do określenia serwerów pocztowych odpowiedzialnych za przyjmowanie wiadomości e-mail dla danej domeny, co nie ma związku z mapowaniem nazw domen na adresy IP. Rekord PTR (Pointer) jest w rzeczywistości używany w odwrotnym procesie, czyli do mapowania adresów IP na nazwy domenowe, co jest przydatne w kontekście identyfikacji serwerów w sieciach, ale nie w kontekście przekształcania nazw domen w adresy IP. Podobnie, rekordy SRV oraz TXT mają swoje specyficzne zastosowania; rekord SRV wskazuje na usługi działające w danej domenie, a rekord TXT służy do przechowywania tekstowych informacji o domenie, takich jak dane weryfikacyjne dla protokołów. Rekord NS (Name Server) określa serwery nazw odpowiedzialne za zarządzanie danymi DNS danej domeny. Wreszcie, rekord CNAME (Canonical Name) jest wykorzystywany do tworzenia aliasów dla istniejących rekordów, a nie do bezpośredniego mapowania na adresy IP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania DNS i unikania typowych pułapek w konfiguracji strefy DNS.