RARP, czyli Reverse Address Resolution Protocol, jest protokołem stosowanym do odwzorowywania adresów MAC (Media Access Control) na adresy IP (Internet Protocol). W przeciwieństwie do ARP, który przekształca adres IP na adres MAC, RARP wykonuje operację w odwrotnym kierunku. Protokół ten jest szczególnie użyteczny w sytuacjach, gdy urządzenie sieciowe, takie jak stacja robocza lub serwer, nie ma skonfigurowanego adresu IP i musi go uzyskać na podstawie własnego adresu MAC. W praktyce, w momencie uruchamiania, urządzenie sieciowe wysyła żądanie RARP do serwera RARP w sieci, a serwer odpowiada, przypisując odpowiedni adres IP. RARP jest podstawą wielu protokołów i technologii sieciowych, a jego zrozumienie jest kluczowe w kontekście zarządzania adresacją IP, zwłaszcza w sieciach lokalnych. Warto również zauważyć, że RARP został w dużej mierze zastąpiony przez bardziej nowoczesne protokoły, takie jak BOOTP i DHCP, które oferują dodatkowe funkcjonalności.
Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.