Odpowiedź 'QNX' jest prawidłowa, ponieważ QNX to system operacyjny oparty na mikrojądrze, który został zaprojektowany z myślą o wysokiej wydajności i niezawodności, co czyni go idealnym do zastosowań w czasie rzeczywistym, takich jak systemy automatyki przemysłowej i systemy wbudowane. Mikrojądro QNX odpowiada za podstawowe funkcje, takie jak zarządzanie procesami i komunikację między nimi, a wszystkie inne funkcje systemowe, takie jak obsługa plików czy interfejs użytkownika, są realizowane w przestrzeni użytkownika. Dzięki temu, że mikrojądro minimalizuje ilość kodu działającego w trybie jądra, system jest bardziej odporny na błędy i łatwiejszy w utrzymaniu. Przykłady zastosowania QNX obejmują systemy automotive (np. infotainment w samochodach), medyczne urządzenia monitorujące oraz systemy sterowania w przemyśle. Dobre praktyki związane z projektowaniem systemów operacyjnych w oparciu o mikrojądra obejmują redukcję kodu jądra, co zwiększa stabilność oraz możliwość aktualizacji poszczególnych komponentów bez przerywania działania całego systemu.
Odpowiedzi 'Linux', 'Windows' i 'MorphOS' są niepoprawne, ponieważ żaden z tych systemów operacyjnych nie jest oparty na mikrojądrze. Linux, chociaż jest systemem operacyjnym z rozbudowaną architekturą, korzysta z monolitycznego jądra, co oznacza, że większość jego funkcji działa w przestrzeni jądra. Z perspektywy projektowej, monolityczne jądra mogą mieć lepszą wydajność, ponieważ funkcje są realizowane w jednym kontekście, jednak są bardziej podatne na błędy, które mogą destabilizować cały system. Windows również w swojej architekturze opiera się na monolitycznym jądrze z dodatkowymi warstwami abstrakcji, co utrudnia uzyskanie tej samej elastyczności i bezpieczeństwa, które oferuje mikrojądro. MorphOS to system operacyjny inspirowany AmigaOS, który nie wykorzystuje mikrojądra, lecz monolityczną architekturę, co prowadzi do podobnych problemów z bezpieczeństwem i stabilnością. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ projektowanie systemów operacyjnych wymaga starannego rozważenia kompromisów między wydajnością i niezawodnością. Często błędne przekonania dotyczące mikrojąder wynikają z mylnego założenia, że mniejsze jądro oznacza mniejszą funkcjonalność, podczas gdy w rzeczywistości chodzi o optymalizację i modularność systemów.