Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Zawód: Technik informatyk
Na dysku konieczne jest zapisanie 100 tysięcy pojedynczych plików, każdy o wielkości 2570 bajtów. Zajętość zapisanych plików będzie minimalna na dysku o jednostce alokacji wynoszącej
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 3072 bajty jest poprawna, ponieważ w przypadku systemów plików używających jednostek alokacji (bloków) o określonym rozmiarze, każdy plik zajmuje przynajmniej jedną jednostkę alokacji. Zapisując pliki o rozmiarze 2570 bajtów, musimy rozważyć, ile pełnych jednostek alokacji jest potrzebnych. Przy jednostce alokacji wynoszącej 3072 bajty, każdy plik zajmie jedną jednostkę, co daje 3072 bajty, a zatem efektywność wykorzystania przestrzeni dyskowej jest wyższa. Z perspektywy praktycznej, korzystanie z jednostek alokacji większych niż rozmiar pliku prowadzi do fragmentacji przestrzeni dyskowej. Wybierając jednostkę alokacji, warto kierować się rozmiarem typowych plików, które zamierzamy przechowywać. W środowisku produkcyjnym, gdzie przechowywane są pliki o podobnych rozmiarach, 3072 bajty będzie optymalnym wyborem, minimalizującym marnowanie przestrzeni. Dobrą praktyką jest również testowanie różnych jednostek alokacji w celu oceny ich wpływu na wydajność i efektywność wykorzystania przestrzeni.
Wybór jednostki alokacji poniżej 3072 bajtów, takiej jak 2048 czy 4096 bajtów, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni dyskowej. Na przykład, przy jednostce alokacji wynoszącej 2048 bajtów, każdy z 100 tysięcy plików o rozmiarze 2570 bajtów zajmie dwie jednostki alokacji, co zwiększa całkowite wymagania przestrzenne. To nie tylko powoduje marnotrawstwo miejsca, ale także może wpływać negatywnie na wydajność systemu plików, ponieważ więcej jednostek alokacji oznacza większe obciążenie operacji zarządzania pamięcią. Rozmiar 4096 bajtów również nie jest optymalny w tym kontekście, ponieważ nie wykorzystuje w pełni przestrzeni, co prowadzi do nieefektywności. Typowym błędem myślowym jest założenie, że większa jednostka alokacji zawsze oznacza lepsze wykorzystanie przestrzeni; istotne jest, aby dostosować rozmiar jednostki alokacji do średniego rozmiaru plików. Dlatego w praktyce jednostka alokacji powinna być dostosowana do rozmiaru przechowywanych plików, aby zminimalizować straty przestrzenne i zapewnić płynne działanie systemu plików. Wybór niewłaściwej jednostki alokacji prowadzi do konieczności przemyślenia strategii zarządzania danymi oraz architektury systemu plików.