Odpowiedź jest prawidłowa ponieważ na schemacie logicznym sieci przedstawiono dokładnie 9 gniazd telekomunikacyjnych oznaczonych jako TO czyli Telecommunications Outlet. Gniazda te stanowią końcowy punkt dostępu do sieci dla użytkowników i urządzeń. W praktyce są to fizyczne połączenia takie jak złącza RJ-45 które umożliwiają podłączenie urządzeń sieciowych do sieci LAN. Umiejętne rozmieszczenie gniazd telekomunikacyjnych jest kluczowe w projektowaniu sieci zapewniając optymalny dostęp i minimalizując ryzyko przeciążenia sieci. Standardy takie jak ISO/IEC 11801 wskazują na właściwe rozmieszczenie i ilość gniazd w zależności od przeznaczenia pomieszczeń i ich wielkości co wpływa na efektywność i skalowalność infrastruktury sieciowej. Znajomość liczby i rozmieszczenia gniazd jest istotna dla techników odpowiedzialnych za utrzymanie i rozwój sieci ponieważ umożliwia to prawidłowe planowanie okablowania i rozmieszczenia urządzeń sieciowych.
Choć na pierwszy rzut oka schemat może sugerować inne interpretacje szczególnie ze względu na różnorodność punktów dystrybucyjnych i dostępowych to zrozumienie ich funkcji jest kluczowe do prawidłowego rozpoznania. Budynkowe punkty dystrybucyjne choć istotne w większych strukturach sieciowych jako miejsca koncentracji i rozdziału połączeń nie odpowiadają liczbie przedstawionej na schemacie. Kampusowe punkty dystrybucyjne również nie są adekwatne w tej sytuacji gdyż schemat dotyczy bardziej szczegółowych lokalizacji wewnętrznych budynków. Kondygnacyjne punkty dostępowe w praktyce pełnią rolę pośredników w dystrybucji sygnału pomiędzy głównymi węzłami a użytkownikami jednak ich liczba także nie odpowiada liczbie na schemacie. Typowym błędem jest zakładanie że każda widoczna na schemacie sekcja oznacza to samo co może prowadzić do błędnych konkluzji. Ważne jest by rozróżniać różne elementy sieciowe i ich role godząc szczegółową analizę struktury z funkcjonalnymi wymaganiami co pomaga w optymalizacji i rozbudowie sieci telekomunikacyjnych.
