Karta telewizyjna to urządzenie pozwalające na odbiór sygnału telewizyjnego i jego przetwarzanie na komputerze. Na przedstawionym schemacie widać elementy charakterystyczne dla karty telewizyjnej takie jak tuner, który odbiera sygnał RF (Radio Frequency) z anteny. Zastosowanie tunera jest kluczowe w kontekście odbioru sygnału telewizyjnego, ponieważ pozwala na dekodowanie i dostrajanie odbieranych fal radiowych do konkretnych kanałów telewizyjnych. Przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C) jest używany do konwersji analogowego sygnału wideo na cyfrowy, co jest niezbędne do dalszego przetwarzania przez komputer. Ważnym elementem jest także dekoder wideo oraz sprzętowa kompresja MPEG-2, które umożliwiają kompresję strumienia wideo, co jest standardem w transmisji telewizji cyfrowej. EEPROM i DRAM służą do przechowywania niezbędnych danych oraz do buforowania strumienia danych. Tego typu karty są szeroko stosowane w systemach komputerowych, gdzie istnieje potrzeba integracji funkcji telewizyjnej, np. w centrach medialnych. Stosowanie kart telewizyjnych jest zgodne ze standardami transmisji wideo i audio, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi formatami sygnału. Przykładem praktycznego zastosowania są systemy do nagrywania programów telewizyjnych i ich późniejszego odtwarzania na komputerze.
Analizując inne możliwości, karta sieciowa jest urządzeniem służącym do połączenia komputera z siecią komputerową. Typowym elementem jej schematu byłyby porty Ethernet, chipsety przetwarzające pakiety danych i interfejsy sieciowe, co nie jest widoczne na przedstawionym schemacie. Karta graficzna natomiast odpowiada za renderowanie grafiki na ekranie monitora, przetwarzanie sygnałów wideo i ich wyświetlanie. W jej przypadku schemat zawierałby procesor graficzny (GPU), pamięć VRAM i różne wyjścia wideo, co również nie znajduje się na tym schemacie. Karta dźwiękowa odpowiada za przetwarzanie sygnałów audio, ich generowanie i odtwarzanie, więc na jej schemacie można by oczekiwać przetworników cyfrowo-analogowych (DAC), wzmacniaczy audio, oraz złącz wejściowych i wyjściowych audio, co także nie pasuje do przedstawionego rysunku. W każdym przypadku brak typowych komponentów charakterystycznych dla tych kart prowadzi do błędnych wniosków, że schemat mógłby je przedstawiać. Typowym błędem jest niewłaściwa identyfikacja elementów na schemacie i przypisywanie im funkcji, które nie są zgodne z ich rzeczywistym zastosowaniem co prowadzi do niepoprawnych wniosków o charakterze karty. Zrozumienie specyfiki i funkcji każdej z kart oraz umiejętność czytania schematów blokowych jest kluczowa w prawidłowej analizie i identyfikacji sprzętu komputerowego. To wiedza, która poza kontekstem egzaminacyjnym jest przydatna w praktyce zawodowej, szczególnie w serwisie oraz projektowaniu systemów komputerowych.
