Najbardziej efektywnym sposobem sporządzania codziennej archiwizacji pojedynczego pliku o rozmiarze 4,8 GB, na pojedynczym stanowisku komputerowym bez dostępu do sieci jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Użycie pamięci USB z systemem plików NTFS to najbardziej efektywny sposób archiwizacji pliku o rozmiarze 4,8 GB. System plików NTFS obsługuje pliki większe niż 4 GB, co jest kluczowe w tej sytuacji, ponieważ rozmiar pliku przekracza limit systemu plików FAT32, który wynosi 4 GB. NTFS oferuje również dodatkowe funkcje, takie jak zarządzanie uprawnieniami, kompresję danych oraz wsparcie dla dużych partycji, co czyni go bardziej elastycznym i bezpiecznym rozwiązaniem w porównaniu do FAT32. Przykładowo, podczas przenoszenia plików multimedialnych o dużych rozmiarach, użytkownicy mogą polegać na NTFS, aby uniknąć problemów z ograniczeniami rozmiaru pliku. Warto również zauważyć, że NTFS jest standardem w systemach Windows, co sprawia, że jest to naturalny wybór dla użytkowników tych systemów operacyjnych. Dobre praktyki zalecają korzystanie z NTFS w sytuacjach, gdzie wymagana jest archiwizacja dużych plików, aby zapewnić ich integralność i dostępność.
Nagranie pliku na płytę DVD-5 w standardzie ISO nie jest efektywnym rozwiązaniem, ponieważ płyty DVD-5 mają limit pojemności 4,7 GB, co oznacza, że nie są w stanie pomieścić pliku o rozmiarze 4,8 GB. Użytkownicy mogą napotkać problemy z końcem przestrzeni na płycie, co skutkuje koniecznością podziału pliku, co zwiększa złożoność procesu archiwizacji. Użycie pamięci USB z systemem plików FAT również nie jest zalecane, ponieważ FAT32 ma ten sam limit rozmiaru pliku wynoszący 4 GB, co uniemożliwia archiwizację dużych plików bez ich podziału. To ograniczenie jest często niedoceniane przez użytkowników, którzy mogą zakładać, że FAT32 wystarczy do ich potrzeb, jednak w praktyce zmusza to do dodatkowych kroków, co może prowadzić do utraty danych czy złożoności zarządzania plikami. Spakowanie pliku i przechowanie go w lokalizacji sieciowej jest błędem, ponieważ zgodność z siecią nie ma zastosowania w tym kontekście, gdzie dostęp do sieci nie jest możliwy. Przechowywanie danych w lokalizacji sieciowej wymaga odpowiednich uprawnień i infrastruktury, co jest niemożliwe w przypadku braku dostępu do sieci. W związku z tym, wiele z tych rozwiązań jest niewłaściwych, gdyż nie uwzględniają one ograniczeń technologicznych oraz praktycznych zastosowań w rzeczywistych scenariuszach archiwizacji.