Gniazdo G2, znane też jako Socket rPGA988B, jest stosowane głównie w mobilnych procesorach Intela, szczególnie tych z rodziny Core i3, i5 oraz i7 drugiej generacji, czyli tzw. Sandy Bridge i trochę też Ivy Bridge. To gniazdo pojawiało się głównie w laptopach i stacjach roboczych mobilnych, więc jak ktoś składał laptopa na części lub wymieniał CPU w notebooku, to kwestia kompatybilności z G2 była kluczowa. Moim zdaniem warto pamiętać, że chociaż Intel czasami mieszał w oznaczeniach, to G2 nigdy nie był stosowany ani przy procesorach AMD, ani przy starszych desktopowych Pentiumach. Zresztą, jak popatrzymy na dokumentację Intela czy serwisy jak CPU-World, to wyraźnie widać, że G2 łączy się głównie z mobilnymi i7 oraz ich odpowiednikami. Praktycznym przykładem jest laptop Dell Precision M4600 – tam właśnie siedzi i7 na gnieździe G2. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś chce ulepszać laptopa biznesowego z 2011 czy 2012 roku, często właśnie szuka i7 pod G2, żeby zyskać więcej mocy do pracy z aplikacjami CAD czy Photoshopem. Warto dodać, że dobór właściwego gniazda to podstawa przy planowaniu modernizacji sprzętu – błędny wybór skutkuje brakiem kompatybilności i niepotrzebnym wydatkiem. To także dobry przykład, czemu dobrze znać podstawowe standardy i oznaczenia w świecie hardware’u.
Wiele osób natrafia na trudności przy rozpoznawaniu gniazd procesorów, bo niestety nazwy i oznaczenia Intela oraz AMD bywają dość mylące, zwłaszcza jeśli ktoś nie śledzi na bieżąco nowych generacji sprzętu. Gniazdo G2 (rPGA988B) nie jest uniwersalne i, wbrew pozorom, nie obsługuje procesorów od różnych producentów czy różnych serii. Często pojawia się błąd polegający na myleniu desktopowych i mobilnych platform – na przykład procesory AMD Trinity były dedykowane gniazdom FM2, a nie G2, więc nie mają szans zadziałać na takiej płycie głównej. Z kolei AMD Opteron to zupełnie inna klasa – procesory serwerowe, które korzystają z gniazd Socket F, G34 czy C32, tutaj w ogóle nie ma mowy o kompatybilności z mobilnym G2. W przypadku Intela Pentium 4 EE (Extreme Edition) sprawa jest jeszcze bardziej oczywista – te układy pracowały na LGA775 lub Socket 478, czyli dużo wcześniejszych i zupełnie innych rozwiązaniach, głównie dla komputerów stacjonarnych, nie dla laptopów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wystarczy zbliżona nazwa rodziny (np. Pentium, Core) czy producent, żeby uznać kompatybilność – a przecież znaczenie ma konkretny typ i generacja gniazda. W praktyce, planując modernizację sprzętu bądź jego naprawę, zawsze należy sprawdzić dokładne oznaczenie socketu oraz listę obsługiwanych modeli procesorów. Pozwala to uniknąć kosztownych pomyłek i utraty czasu, co – moim zdaniem – jest kluczową umiejętnością każdego, kto poważnie podchodzi do techniki komputerowej.