Procesory CISC (Complex Instruction Set Computing) charakteryzują się dużą liczbą rozkazów, co oznacza, że potrafią wykonywać wiele złożonych operacji za pomocą pojedynczych instrukcji. Takie podejście pozwala na bardziej zwięzły kod oraz zmniejszenie liczby rozkazów potrzebnych do realizacji skomplikowanych zadań. Przykładem może być architektura x86, która obsługuje setki instrukcji, co umożliwia programistom pisanie bardziej efektywnego kodu. W praktyce, taki procesor potrafi wykonywać operacje takie jak dostęp do pamięci, arytmetykę i operacje logiczne w skomplikowanych formach, co zmniejsza obciążenie programisty oraz skraca czas kompilacji. W branży komputerowej, wykorzystanie procesorów CISC jest standardem w laptopach i komputerach stacjonarnych, gdzie złożoność aplikacji wymaga szerokiej gamy rozkazów, co pozwala na optymalizację działania oprogramowania. Dobrą praktyką jest znajomość architektury CISC przy projektowaniu oprogramowania, aby maksymalnie wykorzystać potencjał procesora.
Jednostki sterujące w procesorach CISC nie są proste ani szybkie, ponieważ ich architektura wymaga obsługi złożonych rozkazów, co prowadzi do większego skomplikowania jednostek sterujących i dłuższego czasu wykonania instrukcji. Takie złożoności mogą wprowadzać opóźnienia, co jest sprzeczne z ideą szybkiego przetwarzania. W kontekście rozkazów, procesory CISC nie cechują się niewielką ich liczbą, ale wręcz przeciwnie: charakteryzują się dużą ich ilością, co sprawia, że programiści mają do dyspozycji wiele narzędzi do realizacji złożonych zadań. Ścisły związek pomiędzy pamięcią a procesorem w architekturze CISC jest również kluczowy – nie można mówić o ograniczonej komunikacji, gdyż złożony zestaw instrukcji wymaga rozbudowanej interakcji z pamięcią. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że kompleksowość architektury oznacza prostotę i szybkość; w rzeczywistości złożoność architektury wpływa na wydajność i szybkość działania jednostek obliczeniowych. Wiedza na temat różnic między CISC a RISC (Reduced Instruction Set Computing) jest istotna dla zrozumienia, jak różne podejścia do projektowania procesorów wpływają na wydajność i złożoność kodu aplikacji.