Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Zawód: Technik informatyk
Protokół, który pozwala urządzeniom na uzyskanie od serwera informacji konfiguracyjnych, takich jak adres IP bramy sieciowej, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół sieciowy, który automatycznie przypisuje adresy IP oraz inne istotne dane konfiguracyjne hostom w sieci. Dzięki jego zastosowaniu, administratorzy nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia podłączonego do sieci, co znacznie przyspiesza proces integracji nowych urządzeń. DHCP pozwala na dynamiczne przypisywanie adresów IP w oparciu o z góry zdefiniowany zakres adresów oraz polityki zarządzania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami. Protokół ten działa na zasadzie wymiany komunikatów między klientem a serwerem, co pozwala na uzyskanie takich informacji jak adres IP bramy sieciowej, maska podsieci czy serwery DNS. Przykładem zastosowania DHCP jest biuro, gdzie wiele komputerów i urządzeń mobilnych łączy się z siecią, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów oraz błędów w konfiguracji.
Wybór RTP, NFS czy HTTPS jako protokołów do uzyskania danych konfiguracyjnych jest błędny, ponieważ każdy z tych protokołów pełni zupełnie inną funkcję w ekosystemie sieciowym. RTP, czyli Real-time Transport Protocol, jest protokołem wykorzystywanym do przesyłania danych w czasie rzeczywistym, takich jak dźwięk czy wideo, i nie ma związku z zarządzaniem adresacją IP czy konfiguracją urządzeń w sieci. Z kolei NFS, czyli Network File System, to protokół umożliwiający zdalny dostęp do systemów plików, co również nie ma nic wspólnego z przydzielaniem adresów IP. HTTPS, będący zabezpieczoną wersją protokołu HTTP, skupia się na zapewnieniu bezpiecznej komunikacji w Internecie, a nie na dostarczaniu informacji konfiguracyjnych. Wybierając te odpowiedzi, można przeoczyć podstawową funkcję protokołu DHCP, który jest kluczowy w automatyzacji procesu konfiguracji sieci. Typowym błędem jest mylenie funkcji protokołów i przypisywanie im zadań, które są charakterystyczne dla innych protokołów, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią oraz problemów z jej funkcjonowaniem.