Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Zawód: Technik informatyk
Jakim protokołem połączeniowym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność dostarczania pakietów, jest protokół
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez wprowadzenie mechanizmów kontroli błędów, retransmisji oraz kontroli przepływu. TCP ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą przed przesłaniem danych, co pozwala na zapewnienie, że wszystkie pakiety dotrą do celu w odpowiedniej kolejności i bez błędów. Przykłady zastosowania protokołu TCP obejmują transmisję stron internetowych, pocztę elektroniczną oraz protokoły transferu plików, takie jak FTP. Standardy związane z TCP są ustalone przez IETF i są częścią większej specyfikacji, znanej jako suite protokołów internetowych (Internet Protocol Suite), która definiuje, jak dane są przesyłane przez sieci. Dobre praktyki obejmują monitorowanie wydajności TCP, aby zminimalizować opóźnienia i utratę pakietów, co jest szczególnie istotne w aplikacjach o wysokich wymaganiach, takich jak transmisje wideo na żywo.
IP (Internet Protocol) to protokół odpowiedzialny za przesyłanie pakietów w sieci, jednak nie zapewnia on niezawodności dostarczania danych. IP operuje na zasadzie "najlepszego wysiłku", co oznacza, że pakiety mogą zostać zgubione, uszkodzone lub dotrzeć w złej kolejności, co czyni go nieodpowiednim dla aplikacji wymagających niezawodności. UDP (User Datagram Protocol) to kolejny protokół transportowy, który również nie gwarantuje niezawodności i nie wykonuje kontroli błędów ani retransmisji. Jest to protokół bezpołączeniowy, który charakteryzuje się niskim opóźnieniem, jednak jego brak mechanizmów zapewniających poprawność przesyłania danych sprawia, że nie jest on odpowiedni dla aplikacji, które wymagają 100% pewności dostarczenia. ARP (Address Resolution Protocol) natomiast służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci, a nie do transportu danych. Dlatego odpowiedzi wskazujące na IP, UDP i ARP jako zapewniające niezawodność dostarczania pakietów opierają się na błędnych założeniach dotyczących funkcji i zastosowania tych protokołów w kontekście niezawodności transportu danych. Kluczowym błędem jest mylenie różnych warstw modelu OSI oraz ich odpowiednich funkcji, co prowadzi do niewłaściwego doboru protokołów do zadań związanych z przesyłaniem danych.