Strategia wieża Hanoi jest unikalnym podejściem do tworzenia kopii zapasowych, które opiera się na koncepcji znanej z matematycznej łamigłówki. Kluczowym elementem tej metody jest cykliczny harmonogram, który pozwala na długoterminowe przechowywanie danych przy jednoczesnym minimalizowaniu liczby wymaganych nośników. W typowej implementacji tego systemu stosuje się trzy nośniki, które są nazwane według poziomów wieży, np. A, B i C. Każdego dnia wykonywana jest kopia na jednym z nośników zgodnie z ustaloną sekwencją, która jest podobna do przesuwania dysków w łamigłówce. Dzięki temu, przy stosunkowo małej liczbie nośników, można osiągnąć dużą różnorodność punktów przywracania danych. Praktyczne zastosowanie tej strategii polega na umożliwieniu odzyskiwania danych z różnych punktów w czasie, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach wymagających dostępu do starszych wersji plików. Dodatkowo, wieża Hanoi jest uważana za dobry kompromis między kosztami a zdolnością do odzyskiwania danych, co czyni ją popularnym wyborem w wielu organizacjach. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie strategii kopii zapasowych, które są zrównoważone i efektywne, a wieża Hanoi jest jednym z takich podejść.
Dziadek-ojciec-syn jest klasycznym systemem rotacyjnych kopii zapasowych, który polega na używaniu trzech zestawów nośników, często oznaczanych jako dziadek, ojciec i syn. Każdego dnia kopia jest wykonywana na nośniku syna, co tydzień na nośniku ojca, a co miesiąc na nośniku dziadka. Chociaż ten system jest stosunkowo prosty i zapewnia pewien poziom redundancji, jego głównym ograniczeniem jest mniejsza elastyczność w porównaniu do innych metod, takich jak wieża Hanoi, szczególnie w kontekście długoterminowego przechowywania. Uproszczony GFS (Grandfather-Father-Son) również bazuje na podobnej koncepcji, ale często ogranicza się do tylko dwóch poziomów rotacji, co dalej redukuje możliwość odzyskiwania starszych danych. Ostatecznie, round-robin jest metodą rotacji, która polega na cyklicznym nadpisywaniu danych na tej samej liczbie nośników, co może prowadzić do szybszej utraty starszych punktów przywracania. Takie podejście jest zazwyczaj mniej zalecane w środowiskach wymagających zaawansowanego zarządzania danymi. Błędne zrozumienie tych metod może wynikać z niedostatecznego rozróżnienia między krótkoterminowymi i długoterminowymi potrzebami przechowywania danych oraz braku świadomości typowych standardów branżowych, które podkreślają znaczenie elastyczności i możliwości odzyskiwania danych w różnych scenariuszach. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie, ale wymaga odpowiedniego kontekstu i zrozumienia specyfiki potrzeb organizacji, aby mogła być skutecznie wdrożona. Właściwa analiza wymagań biznesowych i systemowych jest kluczowa w procesie wyboru odpowiedniej strategii kopii zapasowych, co jest również podkreślane w standardach takich jak ISO 27001 dotyczących bezpieczeństwa informacji.
